Πόλεμος

Ένα μικρό ψεγάδι που μόνο εσύ πρόσεξες

και ένας μικρός θάνατος που εσύ πρώτος είδες να πλησιάζει.

Ξεθώριασε ο κόσμος, σώπασαν οι μουσικές,

έσβησαν οι αισθήσεις, άδειασα.

Τα ιδρωμένα χέρια μου, χωρίς όπλα.

Σε μια πάλη που έπρεπε να νικήσω.

Για εκείνη…

Μα πιο πολύ για ‘μένα και για τα όνειρά μου.

Άρπαξα από το ράφι της ύπαρξής μου ό,τι είχα.

Πείσμα, θέληση, χαμόγελο, επιθυμίες,

λίγη τύχη, κι αγάπη.

Αυτά ήταν η πανοπλία μου. Αυτά θα είναι πάντα.

Οι πρώτες μάχες κερδήθηκαν. Χωρίς θριάμβους.

Πήρα βαθιά ανάσα μέσα στο χαράκωμά μου.

Ήπια ακόμη μια γουλιά απ’ το γλυκό κρασί

και άφησα τους άλλους να γλεντήσουν για ‘μενα.

Φοβισμένη ακόμα από την μάχη.

Νιώθω πως άλλαξα.

Βλέπω άλλα χρώματα, γεύομαι τις μυρωδιές,

μυρίζομαι τις γεύσεις, ακούω τις σιωπές…

Όλες μου οι αισθήσεις έντονες

και όλα τα συναισθήματα υπερβολικά.

Ίσως όμως να ήμουν πάντα έτσι…

Στρατιώτης σε ένα πόλεμο που, εσύ,

μου έδωσες την ευκαιρία να επιζήσω.

Όχι, δεν είμαι εγώ ο ήρωας…

είμαι το άλογό του...
και πάντα θα καλπάζω…

Σμαράγδα               

Εκεί ανάμεσα στις γραμμές,
φορώντας την πανοπλία μου καλπάζω πλάι σου. 
Και πάντα θα καλπάζεις…
- offshade