Ακόμα λέφτερος

Δεν ελπίζω τίποτα, φοβάμαι, είμαι υπόδουλος. Είμαι μία φωνή μέσα στις τόσες που χάνονται, οργισμένες μα ασυνάρτητες, σκεπτόμενες μα ακατεύθυντες, δυνατές μα ελεγχόμενες. Και στο τέλος κουράζομαι και σωπαίνω, ακούω και μειδιώ, δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω, δεν προχωράω πίσω ή μπροστά. Εξακολουθώ όμως να σιχαίνομαι το κλουβί μου. Οι μπάρες του είναι περίπλοκες και ας τις βλέπω ίσιες μέσα στην παραζάλη. Είναι ένα πλέγμα που στήνεται και αναβαθμίζεται συνεχώς, με τόσες συνδέσεις, τόσα γρανάζια - ούτε οι δημιουργοί του δεν το κατανοούν πια. Έχει πάρει τη δική του ζωή και κατευθύνει τη δική μου. Την απλοποιεί για να την καταλαβαίνω. Δουλειά, σπίτι, φίλοι, καμιά ταινία... Το πλέγμα που με περιβάλλει όμως ζει με γεωπολιτικές, μακροοικονομίες, εταιρικές στρατηγικές, ομόλογα, σφαίρες επιρροής, κέντρα αποφάσεων, παράκεντρα ενημέρωσης, ένα κουβάρι όρους, δεν βγάζω άκρη. Δεν λέω, είναι αναπαυτικός ο καναπές στη μέση του κλουβιού. Σίγουρα είναι και αυτός μέρος του μεγάλου παζλ που ο λίγος μου νους αδυνατεί να λύσει. Και αφού δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω, δεν προχωράω πίσω ή μπροστά, τον εκμεταλλεύομαι στο έπακρο.

Χώνομαι μέσα του και μένω εκεί, ξαπλωμένος στο σκοτάδι. «Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.» Το μόνο φως είναι αυτό της τηλεόρασης, μου θολώνει το βλέμμα. Μετά από ώρες αποχαύνωσης, με ξυπνά απότομα για να με τρομοκρατήσει με κραυγές και σλόγκαν. Και ύστερα με ξαναφήνει να αποχαυνωθώ. Τεχνικές υποβολής από εγχειρίδια της CIA στην οθόνη μου, τίτλοι ειδήσεων με υπογραφή MKULTRA. Δεν φοβάμαι όσα λένε. Φοβάμαι ότι κάποτε θα τα πιστέψω. Ότι κάποτε θα ελέγχουν την κάθε πληροφορία, θα φιλτράρουν, θα μου κρύβουν, θα πουλάνε και θα αγοράζω, θα σκούζουν ‘Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας’ και θα παίρνω τα όπλα. Θα ξεχάσω να σκέφτομαι, θα μάθω να πιστεύω και θα συνηθίσω στο φόβο. Κάποτε στην Αμερική ξεμπρόστιαζαν το Γουότεργκεϊτ και το Ιράνγκεϊτ, φωτογράφιζαν τη σφαγή στο Μάι Λάι, έσπερναν ανέμους και θύελλες μαζί. Ερευνούσαν, αποκάλυπταν, έλεγχαν τους θεσμούς. Δημοσιογραφούσαν. Τώρα πια ενσωματώνονται, κοιμούνται με στρατεύματα, βαφτίζουν είδηση τα επίσημα ανακοινωθέντα, δεν έχουν γνώμη παρά μόνο γραμμή, κατευθύνονται από πολυεθνικές που χρηματοδοτούν προεκλογικές καμπάνιες. Τα ανεξάρτητα μέσα στραγγαλίζονται οικονομικά, οι φωνές αντίθεσης αποσιωπούνται και χλευάζονται από τα μεγάλα δίκτυα. Ω, τι υπέροχος, φιλελεύθερος, δημοκρατικός, καπιταλιστικός κόσμος.

Εμείς όμως δεν θα αφήσουμε αυτό το κακό να μας χτυπήσει την πόρτα. Τι και αν εγώ δεν θέλω να πληρώνω ΕΡΤ γιατί δεν θέλω να απαιτώ, να ελέγχω, να έχω γνώμη; Δεν ανησυχώ. Ας καθορίσει η αγορά τι θα δω, τι θα ακούσω, τι θα μάθω, ας με υποτάξει ο φασισμός της διαφημιστικής πίτας, η βλακεία της τηλεθέασης των πολλών. Και ναι, θέλω να με ενημερώνει η ελίτ, γιατί κατά βάθος είμαι κι εγώ ελιτιστής. Ο Αλαφούζος, ο Κυριακού, ο Βαρδινογιάννης άλλωστε δεν εξυπηρετούν συμφέροντα, τους εμπιστεύομαι και ας μου πουλάνε ειδησεογραφικό τρόμο. Χρεοκοπούμε λένε, γι’ αυτό δουλεύω περισσότερο και ας πληρώνομαι λιγότερο, δεν γίνεται αλλιώς. Τυπώνουμε δραχμές λένε, τα λεφτά μου δεν είναι ασφαλή, γι’ αυτό και δεν αποταμιεύω αλλά ξοδεύω, επενδύω, κάνω την αγορά να κινηθεί, δεν γίνεται αλλιώς. Φαληρίζουμε λένε, γι’ αυτό και ακριβαίνουν τα πάντα, αυτός είναι ο νόμος του εμπορίου, δεν γίνεται αλλιώς. Μπήκα στο χορό και χορεύω, όχι επειδή βολεύει τον Αλαφούζο, τον Κυριακού, τον Βαρδινογιάννη, την οικονομική ελίτ. Μα πολύ απλά επειδή δεν γίνεται αλλιώς.

Απλά ψευδαισθάνομαι ότι το κακό έχει ήδη μπει; Μπορεί και να μην είχε την ευγένεια να χτυπήσει τη ρημάδα την πόρτα. Ίσως να έχει καθίσει εδώ πλάι μου στον καναπέ και να μην το αναγνωρίζω, ντυμένο όπως είναι με διαστάσεις που δεν κατανοώ. Με έχει πείσει να εξυπηρετώ μια κάστα ανθρώπων, να στηρίζω ένα αποτυχημένο σύστημα που πάντα θα μου ζητά να πληρώνω το κάθε κραχ του. Με εξαπατά καθημερινά. Η μισή ντροπή δική του και η άλλη μισή δική μου. Γι’ αυτό που ντρέπομαι όμως στην ολότητά μου, είναι ότι φοβάμαι. Και ως φοβισμένος υποτάσσομαι ευκολότερα επειδή πάντα φοβάμαι τα χειρότερα. Κουλουριασμένος μένω στη γωνιά μου, «είμαι ακόμα καλά» λέω, «αρκεί να μην έρθουν τα χειρότερα». Είμαι έτοιμος να θυσιάσω δικαιώματα και κεκτημένα, αρκεί να μην έρθουν ποτέ αυτά τα χειρότερα. Που προσαρμόζονται ανάλογα με την περίσταση, άλλοτε με τη μορφή μιας χρεοκοπίας, άλλοτε μιας επιδημίας, άλλοτε ενός πυρηνικού ολέθρου. Πείθομαι, συναινώ, αποδέχομαι, ακολουθώ. Μα κυρίως, δεν διαμαρτύρομαι. Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω.

Γιατί ο φόβος έχει γίνει το υποσυνείδητό μου. Γρίπη των χοίρων, αεροπειρατές, διοξίνες, συντηρητικά, σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια, βόμβες στο μετρό και βόμβες στους κάδους, πείνα, απόλυση, περικοπές, μετανάστες, σεισμοί, πλημμύρες, απεργίες, ακρίβεια, ανεργία, ιός της χιλιετίας, χάκερς, παιδόφιλοι, σώστε με. Αγοράστε εμβόλια, διώξτε τους ξένους, γεμίστε με κάμερες, διαβάστε τα mail μου, πουλήστε τα δημόσια αγαθά μου, περιφράξτε με, μόνο σώστε με. Σώστε με απ’ όσα με μάθατε να φοβάμαι. Και σας υπόσχομαι, δεν θα ξεσηκωθώ, δεν θα ψάξω, δεν θα ξεσπάσω.


Είμαι ακόμα ελεύθερος;

Κανείς δεν είναι πιο ανέλπιδα υποδουλωμένος 

από όσους απατηλά πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι.

Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε

Watch your mouth

And watch your television

If something don't look right

Dial 1 800 YOU'RE FREE