Αφιέρωμα : THE FULL MONTY - μέρος 2ο: Οι ταινίες των Monty Python

(Διαβάστε το πρώτο μέρος του αφιερώματος εδώ)

Όσο και αν το τηλεοπτικό Ιπτάμενο Τσίρκο ήταν αυτό που καθιέρωσε την Παϊθονική παράνοια ως αυθεντικό δείγμα συλλογικής γραφής μιας λυτρωτικά θεόμουρλης όσο και αναρχικά σουρεαλιστικής κομπανίας, το πρώτο μεγάλο βήμα ανάδειξης της εξάδας στο ευρύ κοινό έγινε ένα χρόνο μετά την ολοκλήρωση της τηλεοπτικής σειράς με τους Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης, που ουσιαστικά σήμαναν το ντεμπούτο του Πύθωνα στη μεγάλη οθόνη. Τυπικά ωστόσο, η φιλμική του καριέρα ξεκινά τέσσερα χρόνια πριν με το περιορισμένου εύρους προβολής Αδελφάτο των Τρελών Ποιητών, ένα remake χρυσών στιγμών της πρώτης σεζόν τηλεοπτικής του παρουσίας. Να πέσει το μουσικό θέμα έναρξης…

ΤΟ ΑΔΕΛΦΑΤΟ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ 
(And Now For Something Completely Different, 1971)

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ, ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΟΥ:

Μερικά από τα καλύτερα -ή πιο αντιπροσωπευτικά- δείγματα των σκετς του τηλεοπτικού Flying Circus γυαλίζονται, συρράπτονται και εξαπολύονται στο κοινό για ένα διάρκειας 90 λεπτών γνήσιο ταξίδι στην Παϊθονική παράνοια…

ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑΝ:

Πρώτη επαφή των Python με το ευρύ κινηματογραφικό κοινό, με μια ταινία εξ’ ολοκλήρου γυρισμένη από την αρχή, με μικρές προσθήκες και αλλαγές σε σκετς της πρώτης περιόδου της τηλεοπτικής σειράς Flying Circus. Τα μεταξύ άλλων πασίγνωστα “Nudge Nudge”, “The Upper Class Twit Of the Year”, “Blackmail” μαζί με λιγότερο δημοφιλή μονόπρακτα (όπως το “The Man With A Tape Recorder Up His Nose”) προσφέρουν μια ολοκληρωμένη εικόνα της δημιουργικής τρέλας των έξι, όμοιας της οποίας δεν είχε ξαναντιμετωπίσει ο μη-Βρετανός θεατής. Εξαιτίας της ιδιομορφίας του χιούμορ, η πρώτη κινηματογραφική απόπειρα των Python άργησε να εκτιμηθεί από το μη εξοικειωμένο κοινό αλλά και τους κριτικούς, γεγονός αναμενόμενο, μιας και η ίδια η τηλεοπτική σειρά είχε τύχει ανάμικτης υποδοχής τον πρώτο καιρό προβολής της. Στις μέρες μας το Αδελφάτο θεωρείται πλέον ένα πρώτης τάξης δείγμα γραφής για όσους επιθυμούν να μυηθούν στον αυθεντικό, αλλόκοτο κόσμο του Πύθωνα, που διαφέρει κατά πολύ από τη συμβατική κινηματογράφηση που επιχείρησαν τα μέλη του με το Life of Brian – εξ’ αιτίας της οποίας και αυτό εξελίχθηκε στο δημοφιλέστερο φιλμικό δείγμα τους. Ιδιαίτερη μνεία, στα σκίτσα του Terry Gilliam –εδώ περισσότερα από κάθε ταινία των Python- που συνδέοντας τις ιστορίες, προσφέρουν μια αν όχι αστεία, σίγουρα αλλόκοτη οπτική μέσα από τις αναπαραστάσεις τους.

ΣΚΗΝΕΣ… ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ:

Ο ετήσιος διαγωνισμός για το μεγαλύτερο βούρλο της υψηλής κοινωνίας.

Το πιο αστείο ανέκδοτο στον κόσμο, που θα χρησιμοποιηθεί ως θανατηφόρο όπλο ενάντια στους Γερμανούς στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.

Πελάτης επιστρέφει σε κατάστημα ζώων, για να διαμαρτυρηθεί για το γεγονός ότι ο παπαγάλος που αγόρασε είναι… ψόφιος.

Τηλεπαιχνίδι “Εκβιασμός”, όπου ο παρουσιαστής απειλεί με αποκαλύψεις το κοινό, το οποίο και καλείται να πληρώσει για να αποφύγει το διασυρμό…

ΑΚΡΩΣ ΤΡΕΛΟ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟ: 

Το πιο αστείο –και θανατηφόρο- ανέκδοτο του κόσμου, ακούγεται μόνο μεταφρασμένο στα Γερμανικά, και ηχεί κάπως έτσι: “Wenn ist das Nunstück git und Slotermeyer? Ja! Feierhund das alles die Flipperwald gespurt!” Φυσικά τα λόγια του δεν βγάζουν κανένα νόημα, μιας και διαφορετικά θα πέθαιναν όλοι οι γερμανομαθείς θεατές του φιλμ… - - - Μερικά από τα μονόπρακτα (όπως το “Ουγγρικό λεξικό φράσεων”) είχαν γυριστεί για την απρόβλητη ακόμη δεύτερη περίοδο της τηλεοπτικής σεζόν, με αποτέλεσμα πολλοί να θεωρούν –εσφαλμένα- ότι οι Python συνέγραψαν καινούργιο υλικό ειδικά για την ταινία.

ΠΑΡΑ…ΛΟΓΙΕΣ (1):

[Τηλεοπτική συνέντευξη από τον διάσημο σκηνοθέτη Sir Edward Ross]
Δημοσιογράφος (John Cleese): Τεντ, όταν πρωτοξεκίνησες… Ελπίζω να μη σε πειράζει που σε αποκαλώ Τεντ, αντί για Edward;
Sir Ross (Graham Chapman): Όχι, όχι, όλοι με αποκαλούν Τεντ…
Δ: Φυσικά, είναι και πιο σύντομο. Και πολύ λιγότερο τυπικό!
R: Ναι, Τεντ, Έντουαρντ, όπως να ‘ναι!
Δ: Ευχαριστώ. Παρεμπιπτόντως, λέγε με Τομ. Δεν θέλω να ασχολείσαι με αηδίες τύπου “Τόμας”! Χαχαχα. Λοιπόν, που ήμασταν; Α, ναι. Έντι, μωρό μου, όταν πρωτοξεκίνησες…
R: Συγγνώμη, αλλά δεν μου αρέσει να με αποκαλούν “Έντι, μωρό μου”
Δ: Τι;
R: Δεν μου αρέσει να με αποκαλούν “Έντι, μωρό μου”
Δ: Σας αποκάλεσα “Έντι, μωρό μου”;
R: Ναι, το κάνατε. Αν θα μπορούσατε να συνεχίσετε με εκείνη τη συνέντευξη…
Δ: Δεν νομίζω να σας αποκάλεσα “Έντι, μωρό μου”. Τον αποκάλεσα “Έντι, μωρό μου”;
<το κοινό φωνάζει “ναι”>
Δ: Δεν πιστεύω να σε αποκάλεσα “Έντι, μωρό μου”, γλύκα;
R: Μη με αποκαλείς γλύκα!
Δ: Μπορώ να σε αποκαλώ “γλυκό μου δαμάσκηνο”;
R: Όχι!
Δ: "Γατούλη"; “Αγγελούδι”;
R: Όχι δεν μπορείς! Προχώρα να τελειώνουμε!
Δ: Να σε αποκαλώ “Frank”;
R: Γιατί "Frank";
Δ: Είναι ωραίο όνομα. Ο Richard Nixon είχε έναν σκαντζόχοιρο ονόματι “Frank”
R: Μα τι συμβαίνει;
Δ: Λοιπόν, Frank… Φράνκο… Φράγκο… Φραγκοσυκιά…
R: Όχι! Φεύγω! Πάω!

ΠΑΡΑ…ΛΟΓΙΕΣ (2):

[Σε στρατιωτική σύναξη του Τρίτου Ράιχ. Υπότιτλοι]
Χίτλερ: Ο σκύλος μου δεν έχει μύτη.
Στρατιώτες: Και πώς μυρίζει;
Χίτλερ: Απαίσια!

ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΕΕΙΝΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ 
(Monty Python And The Holy Grail, 1975) 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ, ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΟΥ: 

O Βασιλιάς Αρθούρος, οι Ιππότες του Κάμελοτ και η αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου όπως δεν τα έχετε ξαναδεί…

ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑΝ: 

Ουσιαστικά η πρώτη αμιγώς κινηματογραφική απόπειρα των Python ξεκίνησε την πορεία της ως μια χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγή, για να εξελιχθεί με τα χρόνια σε μια από τις πιο κλασικές κωμωδίες όλων των εποχών. Για πρώτη φορά η εξάδα επιχειρεί μια μεγάλης διάρκειας εξιστόρηση με συνοχή, χωρίς ωστόσο να ξεχνά τις καταβολές της ως μέλη του Flying Circus: Σεκάνς όπως αυτή της δίκης της μάγισσας, του Δούρειου Λαγού ή της Αγίας Χειροβομβίδας της Αντιόχειας, θα μπορούσαν να σταθούν και ως αυτόνομα σκετς ενός τηλεοπτικού επεισοδίου της σειράς, αποδεικνύοντας πως το διαλυμένο πλέον Ιπτάμενο Τσίρκο –του οποίου ο κύκλος είχε κλείσει μόλις έναν χρόνο πριν- ασκούσε ακόμη έντονη επίδραση επάνω τους. Από την άλλη ωστόσο, η προσπάθεια για συμβατική μορφή εξιστόρησης είναι εμφανής, όσο και αν ο χαρακτηρισμός αυτός αυτοαναιρείται με μια σειρά από τρελούς χαρακτήρες, τρελούς διαλόγους, τρελές καταστάσεις: Οι Python δε διστάζουν να χλευάσουν τα πάντα, από την Βρετανική παράδοση, τον Μαρξισμό, τις επιστήμες και τη θρησκεία μέχρι και τα ίδια τους τα σκηνικά… Κατά πολλούς η καλύτερη κινηματογραφική τους απόπειρα, μιας και ενσωματώνει με επιτυχία την αλόγιστη παράνοια της εποχής του Flying Circus στο μανδύα μιας ενιαίας και πιο προσγειωμένης αφηγηματικής γραμμής.

ΣΚΗΝΕΣ… ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ:

Οι τίτλοι έναρξης με τους ψευτοσουηδικούς υπότιτλους, σίγουρα οι πιο τρελοί και αστείοι που έχουν παρουσιαστεί ποτέ στα κινηματογραφικά χρονικά.

Ο πιο πεισματάρης ιππότης της κινηματογραφικής ιστορίας.

Το πιο αιμοβόρικο ζώο, ένα… κουνέλι.

Η δοκιμασία των τριών ερωτήσεων του φύλακα της γέφυρας.

Το πιο απρόσμενο φινάλε: Ο Βασιλιάς Αρθούρος συλλαμβάνεται από την αστυνομία.

ΑΚΡΩΣ ΤΡΕΛΟ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟ:

Τον Μαύρο Ιππότη υποδύεται αρχικά ο John Cleese, όταν όμως μένει με ένα πόδι τον αντικαθιστά ένας μονοπόδαρος κομπάρσος. Όταν θα χάσει όλα τα άκρα του, ο Cleese είναι θαμμένος μέχρι τη μέση σε μία τρύπα με τα χέρια του δεμένα στην πλάτη. - - - Την περίοδο των γυρισμάτων του περάσματος της γέφυρας, ο Graham Chapman αντιμετώπιζε προβλήματα αλκοολισμού. Μην μπορώντας να διασχίσει τη γέφυρα από το μεθύσι, οι σκηνές του τραβήχτηκαν από μακριά ενώ τον αντικαθιστά ο πρώτος βοηθός σκηνοθέτη. - - - Μία τρίτη σκηνή με τους Ιππότες που λένε Ni αφαιρέθηκε από το σενάριο. Στη σεκάνς εκείνη, θα μετατρέπονταν σε Ιππότες που λένε Nicky-Nicky - - - Η αρχική σκέψη για το κλείσιμο του φιλμ, κατά την οποία ο Αρθούρος και οι Ιππότες του βρίσκουν το Άγιο Δισκοπότηρο στο διάσημο κατάστημα Harrods του Λονδίνου, τελικά απορρίφθηκε. - - - Οι λόγοι για τους οποίους αντί για άλογα χρησιμοποιήθηκαν ακόλουθοι που χτυπούν καρύδες: Ήταν φτηνό, δεν χρειάστηκε να μάθει κανείς ιππασία και πρωτίστως, ήταν αστείο. - - - Ο Michael Palin υποδύεται 10 χαρακτήρες. - - - Η μόνη ταινία στην οποία εμφανίζεται τόσο συχνά ο Terry Gilliam. Μάλιστα, αναγκάζεται να πεθάνει τέσσερις φορές (ως Πράσινος Ιππότης, Sir Bor, σκιτσογράφος και φύλακας της γέφυρας). - - - Ασυνήθιστο για Python: Όλους τους θηλυκούς ρόλους τους υποδύονται γυναίκες, εκτός αυτού της μητέρας του Dennis (Terry Jones).

ΠΑΡΑ…ΛΟΓΙΕΣ (1):

[Η δεύτερη συνάντηση με τους Ιππότες που λένε Ni]
Αρχηγός Ιπποτών (Michael Palin): Δεν είμαστε πια οι Ιππότες που λένε Ni.
Άλλος Ιππότης: Ni!
Υπόλοιποι Ιππότες: Σσσσστ...
Αρχηγός Ιπποτών: Είμαστε πλέον οι Ιππότες που λένε "Ekki-Ekki-Ekki-Ekki-Ptang! Zoom-Boing! Znourrwringmm!”. Γι αυτό θα περάσετε μια δοκιμασία.
Αρθούρος (Graham Chapman): Ποια είναι αυτή η δοκιμασία, ιππότες που <κομπιάζει> μέχρι πρόσφατα λέγατε Ni;
Αρχηγός Ιπποτών: Πρώτα πρέπει να βρείτε άλλον έναν θαμνότοπο. Μετά, όταν τον βρείτε, θα τον βάλετε δίπλα σε αυτόν -μόνο λίγο πιο ψηλά ώστε να σχηματίζεται μονοπάτι ακριβώς εκεί στη μέση.
Άλλοι Ιππότες: Nαι! Μονοπάτι! Μονοπάτι!
Αρχηγός Ιπποτών: Μετά, όταν θα έχετε βρει τον θαμνότοπο, θα πρέπει να κόψετε το πιο γερό δέντρο του δάσους με μια ρέγγα!

ΠΑΡΑ…ΛΟΓΙΕΣ (2):

[Επιστρατεύοντας την Άγια Χειροβομβίδα για την αντιμετώπιση ενός… κουνελιού]
Βασιλιάς Αρθούρος (Graham Chapman): Και πώς δουλεύει;
Λάνσελοτ (John Cleese): Δεν γνωρίζω, άρχοντά μου!
Βασιλιάς Αρθούρος: Συμβουλευτείτε το Βιβλίο των Αρμάτων!
Πατήρ Maynard (Eric Idle): Άρματα, κεφάλαιο 2, στίχοι 9 ως 21
Κληρικός (Michael Palin): (Διαβάζοντας) Και ο Άγιος Αττίλας ύψωσε το χέρι του, λέγοντας: «Ω Κύριε, ευλόγησε αυτή τη χειροβομβίδα Σου, που θα κάνει κομματάκια τους εχθρούς Σου, ελέω Θεού». Και ο Κύριος χαμογέλασε. Κι εκείνοι έφαγαν τους αμνούς, και κυπρίνους, και αντζούγιες, και ουρακουτάγκους, και δημητριακά για το πρωινό, και μπουκίτσες φρούτων, και…
Πατήρ Maynard: Προχώρα το λίγο, Αδερφέ…
Κληρικός: Και ο Κύριος μίλησε και είπε: “Πρώτα βγάζεις την Αγία Περόνη. Ύστερα μετράς ως το τρία, ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο. Τρία θα πρέπει να είναι ο αριθμός ως τον οποίο θα μετρήσεις, και ο αριθμός της μέτρησης θα πρέπει να είναι το τρία. Ούτε ως το τέσσερα, ούτε ως το δύο, εκτός αν το δύο ακολουθηθεί από το τρία. Το πέντε αποκλείεται. Ως το τρία όταν θα φτάσεις, που θα είναι ο τρίτος αριθμός της μέτρησής σου, πέταξε την Αγία Χειροβομβίδα της Αντιόχειας προς τον εχθρό, ο οποίος –άσεμνος στο βλέμμα του Κυρίου- θα τη φάει στη μάπα.
Πατήρ Maynard: Αμήν.
Όλοι: Αμήν.

ΠΑΡΑ…ΛΟΓΙΕΣ (3):

[Πού βρέθηκαν οι καρύδες που χρησιμοποιούνται για να προσομοιώσουν τον ήχο του καλπασμού των αλόγων;]
Φύλακας #1: Πού βρήκατε τις καρύδες;
Αρθούρος: Τις βρήκαμε.
Φύλακας #1: Τις βρήκατε; Στη Mercea; Οι καρύδες είναι τροπικές!
Αρθούρος: Τι θες να πεις;
Φύλακας #1: Εδώ είναι εύκρατη ζώνη.
Αρθούρος: Τα χελιδόνια πετούν νότια ακολουθώντας τον ήλιο, τα μιλτοχελίδονα αναζητούν θερμότερα κλίματα το χειμώνα, κι όμως δεν είναι άγνωστα στα μέρη μας.
Φύλακας #1: Υπονοείς ότι οι καρύδες μεταναστεύουν;
Αρθούρος: Όχι, αλλά μπορούν να κουβαληθούν.
Φύλακας #1: Ένα χελιδόνι που κουβαλά καρύδες;
Αρθούρος: Μπορεί να το πιάσει απ’ το κέλυφος.
Φύλακας #1: Δεν είναι θέμα από πού θα το πιάσει! Είναι απλό θέμα αναλογίας βάρους! Ένα πουλί ενός κιλού δεν μπορεί να σηκώσει μια μισόκιλη καρύδα. Άκου, για να διατηρήσει εναέρια ταχύτητα, το χελιδόνι πρέπει να φτερουγίσει 43 φορές το δευτερόλεπτο, σωστά;
Αρθούρος: Δεν με ενδιαφέρει!
Φύλακας #2: Θα μπορούσε να την κουβαλήσει ένα Αφρικάνικο χελιδόνι.
Φύλακας #1: Ω, ναι, ίσως ένα Αφρικάνικο χελιδόνι, αλλά όχι ένα Ευρωπαϊκό. Αυτό θέλω να πω. Τα Αφρικάνικα χελιδόνια δεν αποδημούν. Άρα δεν θα μπορούσαν να φέρουν μια καρύδα έτσι κι αλλιώς…
Φύλακας #2: Μισό λεπτό. Και αν την κουβαλούσαν δύο μαζί;
Φύλακας #1: Όχι, θα έπρεπε να την κρατούν με ένα σκοινί.
Φύλακας #2: Απλούστατο! Χρησιμοποιώντας ένα αναρριχητικό φυτό.
Φύλακας #1: Που θα κρατούν κάτω απ’ τα ραχιαία κατευθυντήρια πτερύγια;
Φύλακας #2: Γιατί όχι;

ΠΑΡΑ…ΛΟΓΙΕΣ (4):

[Πώς να ξεχωρίσετε τις μάγισσες]
Μπέντεμιρ: Πείτε μου, τι κάνετε τις μάγισσες;
Πλήθος: Τις καίμε!
Μπέντεμιρ: Και τι άλλο καίτε εκτός από μάγισσες;
Χωρικός #1: Περισσότερες μάγισσες!
Χωρικός #2: Ξύλα!
Μπέντεμιρ:  Άρα, γιατί καίγονται οι μάγισσες;
Χωρικός #3: Επειδή είναι φτιαγμένες από ξύλο;
Μπέντεμιρ: Ωραία! Και πώς θα καταλάβουμε αν είναι φτιαγμένη από ξύλο;
Χωρικός #1: Φτιάχνουμε με αυτή μια γέφυρα!
Μπέντεμιρ: Ναι, αλλά δεν φτιάχνουμε και με πέτρες γέφυρες;
Χωρικός #2: Α, ναι.
Μπέντεμιρ: Τα ξύλα βυθίζονται στο νερό;
Χωρικός #1:  Όχι! Επιπλέουν!
Χωρικός #2: Ρίξτε την στο πηγάδι!
Μπέντεμιρ: Τι άλλο επιπλέει στο νερό;
Χωρικοί: Το ψωμί! Μήλα! Πολύ μικρές πέτρες! Ο μηλίτης! Η σάλτσα! Τα κεράσια! Η λάσπη! Οι εκκλησίες! Το μολύβι!
Αρθούρος: Οι πάπιες.
Μπέντεμιρ: Ακριβώς! Άρα, λογικά…
Χωρικός #1: Αν ζυγίζει όσο μία πάπια, είναι φτιαγμένη από ξύλο.
Μπέντεμιρ: Και συνεπώς;
Πλήθος: Θα είναι μάγισσα!
Μπέντεμιρ: Να χρησιμοποιήσουμε το μεγάλο ζύγι.

ΕΝΑΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΑ ΤΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ 
(Monty Python's Life Of Brian, 1979)

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ, ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΟΥ: 

Οι Python παίζουν με τη φωτιά, εξιστορώντας τη ζωή του Brian που κατά λάθος αναγνωρίζεται από τους κατοίκους της Ιουδαίας ως ο Μεσσίας.

ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑΝ: 

Γεννημένος σε μια χρονική περίοδο έξαρσης θρησκευτικών προκαταλήψεων, ο Προφήτης έμελλε να ταράξει τα νερά με μια παρουσία που σφράγισε την κινηματογραφική ύπαρξη των δημιουργών του ως μια από τις πιο ανατρεπτικές φιγούρες του χώρου του θεάματος. Λιγότερο κραυγαλέα αστείοι από τις υπόλοιπες φιλμικές τους παραγωγές, μα αμιγώς σατιρικοί και κριτικά επιθετικοί, κλείνουν πίσω τους το κεφάλαιο των μικρών μονόπρακτων επάνω στα οποία οικοδόμησαν μια ολόκληρη καριέρα, για ένα ανεξερεύνητο γι αυτούς πεδίο: Τη σάτιρα. Παρόλα αυτά οι Πύθωνες δεν θα μπορούσαν να αφεθούν σε μια συμβατική μορφή αφήγησης, πόσο μάλλον σε μια εξευγενισμένη μορφή σάτιρας. Τοποθετώντας απέναντι στην κάννη του κριτικού τους πνεύματος κάθε μορφή δογματισμού, με το κέντρο της διόπτρας στραμμένη επάνω στη θρησκευτική του διάσταση, κατορθώνουν να ξεσηκώσουν θύελλες αντιδράσεων σε κάθε επίπεδο κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Από κληρικούς και εκπροσώπους της πολιτικής ως και την αφανέστερη κάστα ανθρώπων, η δυσαρέσκεια που προκάλεσε το φιλμ άγγιξε τα όρια μιας μαζικής υστερίας, γεγονός που αφενός διατράνωσε τη φήμη της εξάδας, αφετέρου ανύψωσε την ταινία σε δυσθεώρητα επίπεδα καλλιτεχνικής αξίας, απόηχος της οποίας εξακολουθεί να υφίσταται ακόμη και στις μέρες μας. «Ο κόσμος που αντέδρασε ήταν κόσμος που δεν είχε δει το φιλμ, οπότε δεν είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό» είχε πει ο Terry Jones, χωρίς να έχει άδικο: Ο Προφήτης σε κανένα του σημείο δεν επιχειρεί να στραφεί ενάντια στο Χριστό, προσφέρει ωστόσο ένα γερό χαστούκι σε αυτούς που επιφορτίστηκαν το ρόλο της εκπροσώπησης του ονόματός Του μέσα από το στείρο δογματισμό, το φανατισμό, την υποκρισία και την επιπολαιότητα ενός τυφλού φονταμενταλισμού, εκμεταλλευόμενοι την αμάθεια και την ανάγκη για Πίστη.

Υπό το πρίσμα αυτό, η Ζωή του Brian –κινηματογραφικά αιρετική και αναιδώς επιθετική ενάντια στο θεσμικό κατεστημένο- μετατράπηκε στη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία των Monty Python, μιας και –πέραν των δυσχώνευτων θεμάτων που πραγματεύεται- προσέφερε συν τοις άλλοις μια συνοχικά και δομικά εύκολη παρακολούθηση ακόμη και για τους αμύητους στις παλιότερες δημιουργίες τους. Έτσι ατυχώς, το φιλμ αυτό έμελλε να στιγματιστεί στη συνείδηση των θεατών ως το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα των Python, γεγονός ασύμβατο με την πλειάδα των υπόλοιπων δημιουργιών τους που απέχει κατά πολύ από το πνεύμα και τη φιλοσοφία του. Διόλου τυχαία, οι φανατικοί του γκρουπ δε χρίζουν τον Προφήτη ως την καλύτερη στιγμή της καριέρας τους, σε αντίθεση με την πλειοψηφία κοινού και κριτικών. Αναμφισβήτητο παρ’ όλ’ αυτά παραμένει το γεγονός, ότι πρόκειται για την καυστικότερη και τολμηρότερη κωμωδία όλων των εποχών.

ΣΚΗΝΕΣ… ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ:

Οι εσταυρωμένοι τραγουδούν “Always look on the bright side of life…”

Ο Brian απάγεται από δύο εξωγήινους (στο ρόλο ενός πρωτότυπου Deus ex machina…) εν μέσω διαγαλαξιακού πολέμου…

Φρουρός αναγκάζει τον Brian να γράψει 100 φορές “Ρωμαίοι, πάτε σπίτια σας ” στον τοίχο του παλατιού, εξ’ αιτίας ενός συντακτικού λάθους…

ΑΚΡΩΣ ΤΡΕΛΟ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟ: 

Παρά το ελεύθερο που πήρε από τη Βρετανική Επιτροπή Λογοκρισίας, η προβολή της ταινίας απαγορεύτηκε σε πολλές περιοχές του νησιού. Στο Swansea η απαγόρευση αυτή ήρθη μόλις το 1997. - - - Η Καθολική Εκκλησία χαρακτήρισε το φιλμ βλάσφημο. Στις ΗΠΑ καταδικάστηκε από πολλές εκκλησιαστικές ομάδες με αποτέλεσμα να απαγορευτεί η προβολή του στις περισσότερες περιοχές του νότου. - - - Στη Σουηδία διαφημίστηκε ως «η ταινία που είναι τόσο αστεία, που απαγορεύτηκε στη Νορβηγία…» Η προβολή της στην άσπονδη γείτονα χώρα επετράπη τελικά το 1980. - - - Τη χρηματοδότηση είχε αναλάβει αρχικά η ΕΜΙ, η οποία θεωρώντας ότι το περιεχόμενό της ήταν βλάσφημο, αποσύρθηκε από την παραγωγή. Γυρίστηκε τελικά με χρήματα του πρώην «σκαθαριού» George Harrison, μιας και όπως πίστευε δεν θα είχε την τύχη να παρακολουθήσει –λόγω ηλικίας- άλλη ταινία των Monty Python. - - - Το ρόλο του Brian είχε ζητήσει αρχικά ο John Cleese, αναγκάστηκε ωστόσο να συμβιβαστεί με την άποψη των υπολοίπων πως ο Chapman ήταν ο κατάλληλότερος. - - - Ο Χριστός εμφανίζεται μόλις δύο φορές στο φιλμ: Μία ως μωρό στη φάτνη και μία δίνοντας την Επί του Όρους Ομιλία. Και οι δύο σκηνές, στο πρώτο δεκάλεπτο… - - - Το “Always Look On The Bright Side Of Life” είναι το μόνο τραγούδι των Monty Python που μπήκε στα top 10 των charts σε Βρετανία και ΗΠΑ. - - - Οι 6 Python υποδύονται συνολικά 40 ρόλους. - - - 4000 ψηφοφόροι Αγγλικής αλυσίδας video club, ανέδειξαν το Life of Brian ως την πιο αστεία ταινία όλων των εποχών. Στην 9η θέση, οι Ιπποτες της Eλεεινης Τραπεζης. - - - Το περιοδικό Total Film (2000), το Βρετανικό κανάλι Channel 4 (2006) και η εφημερίδα Guardian (2007) την έχουν ανακηρύξει ως την κορυφαία Βρετανική κωμωδία όλων των εποχών.

ΠΑΡΑ…ΛΟΓΙΕΣ (1):

[O Brian ανακρίνεται από τον Καίσαρα]
Πόντιος Πιλάτος (Michael Palin): Ώστε έχεις πατέγα που είναι Γωμαίος; Ποιος ήταν;
Brian (Graham Chapman): Ήταν εκατόνταρχος, στη φρουρά των Ιεροσολύμων.
Π: Ποιο ήταν το όνομά του;
Brian: Άτακτους Μάξιμους (Nottius Maximus)
Π: Εκατόνταγχε, έχουμε κανέναν με αυτό το όνομα στη φγουγά;
Εκατόνταρχος (John Cleese): Όχι κύριε
Π: Μοιάζεις υπεγβολικά σίγουγος. Το ήλεγξες;
Ε: Πιστεύω πως είναι ένα αστείο κύριε. Όπως το… εμμμ… Ηλίθιους Κατεργάρους (Sillius Sodus) ή Γιγάντιους Τσούτσουνους (Biggus Dickus)
<Οι φρουροί χαχανίζουν>
Π: Τι το αστείο γύγω από το Biggus Dickus;
Ε: Είναι πλακατζίδικο όνομα, κύριε
Π: Έχω έναν πολύ καλό φίλο στη Γώμη που λέγεται Biggus Dickus
<Ένας φρουρός γελάει> […]
Π: ΤΙ ΤΓΕΧΕΙ; ΩΣ ΕΔΩ!
Ε: Μα κύριε…
Π: Όχι, όχι. Τον θέλω να παλεύει με πγαγματικά άγγια, αγπαχτικά ζώα το πγωί!

ΠΑΡΑ…ΛΟΓΙΕΣ (2):

[Το δικαίωμα του Stan/Loretta στην εγκυμοσύνη]
Francis (Michael Palin): Θα διεκδικήσουμε το δικαίωμά σου να κάνεις παιδιά, αδερφέ. Συγγνώμη, αδερφή…
Reg (John Cleese): Ποιο το νόημα;
F: Τι;
R: Ποιο το νόημα να διεκδικήσουμε το δικαίωμά του να κάνει παιδιά, όταν δεν μπορεί να κάνει παιδιά;
F: Είναι συμβολικό στον αγώνα μας ενάντια στην καταπίεση
R: Είναι συμβολικό στον αγώνα του ενάντια στο ρεαλισμό.

MONTY PYTHON LIVE 
AT THE HOLLYWOOD BOWL (1982)

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ, ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΟΥ: 

Οι Python ζωντανά μπροστά σε ένα τεράστιο κοινό, ξεδιπλώνουν τα κωμικά τους χαρίσματα.

ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑΝ: 

Μερικά από τα πιο αστεία σκετς της περιόδου του Ιπτάμενου Τσίρκου, ζωντανεύουν στη σκηνή του Hollywood Bowl μπροστά σε ένα κοινό που μοιάζει να γνωρίζει κάθε ατάκα απ’ έξω και ανακατωτά. Ενδιάμεσα παρεμβάλλονται σκηνές από δύο επεισόδια που γύρισαν οι Monty Python για τη γερμανική τηλεόραση καθώς και από συνέντευξή τους στον Robert Klein (που κυκλοφόρησε σε βίντεο και ξεχωριστά, με τίτλο “Live At Aspen”). Το γέλιο που προσφέρει, αναιρεί την πολυφορεμένη ταμπέλα “μόνο για συλλέκτες”.

ΣΚΗΝΕΣ… ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ: 

Ο John Cleese κατεβαίνει στο κοινό με ένα μεγάλο καλάθι, πουλώντας… άλμπατρος.

Κατά τη διάρκεια του σκετς “Εκκλησιαστική Αστυνομία” η περούκα φεύγει από το κεφάλι του Terry Jones ενώ χοροπηδάει και οι Python λύνονται στα γέλια επί σκηνής…

Ο Eric Idle αρνείται να ολοκληρώσει το σκετς με τίτλο «Ταξιδιωτικός Πράκτορας»

ΑΚΡΩΣ ΤΡΕΛΟ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟ:

Το σκετς «Διάλεξη Πιτών Κρέμας» προηγείται της εποχής των Monty Python. Για την ακρίβεια είναι το πρώτο που συνέγραψαν οι Palin και Jones ενώ ήταν φοιτητές στην Οξφόρδη. - - - Στο σκετς που θα διαβάσετε στη συνέχεια, ο Terry Gilliam κάνει εμετό μέσα στο αστυνομικό καπέλο και μετά το φοράει. Πρόκειται για ζωμό βοδινού κρέατος.

ΠΑΡΑ…ΛΟΓΙΕΣ:

[Έλεγχος στη σοκολατοβιομηχανία Whizzo…]
Ελεγκτής: Μετά, έχουμε το No.4, το “Τραγανό Βατράχι”
κος Hilton: Α, ναι!
Ε: Έχω δίκιο που υποπτεύομαι πως υπάρχει ένας αληθινός βάτραχος εδώ μέσα;
H: Ναι, ένας μικρός
Ε: Τι είδους βάτραχος;
H: Ένας νεκρός βάτραχος
Ε: Είναι ψημένος;
H: Όχι.
Ε: Τι; Ένας ωμός βάτραχος;
H: Χρησιμοποιούμε μόνο τα πιο εκλεκτά βατραχάκια, διαλεγμένα και εισαγόμενα από το Ιράκ, καθαρισμένα σε κρυστάλλινο νερό πηγής, απαλά σκοτωμένα (lightly killed), αεροστεγώς σφραγισμένα σε φάκελο από τρία στρώματα Ελβετικής σοκολάτας γάλακτος και υπέροχα κατεψυγμένα σε γλυκόζη!
Ε: Εντυπωσιακό, αλλά εξακολουθεί να παραμένει βάτραχος!
H: Γιατί, τι άλλο να ήταν;
Ε: Μα… δεν βγάζετε ούτε καν τα κόκαλα;
H: Αν βγάζαμε τα κόκαλα, δε θα ήταν τραγανά, σωστά; Και το γράφει καθαρά, “Τραγανό Βατράχι”.
Ε: Δε μας ενδιαφέρει αυτό. Πρέπει να προστατέψουμε το κοινό. Ο κόσμος δεν θα πιστέψει ότι υπάρχει ένας αληθινός βάτραχος μέσα στη σοκολάτα. Θα νομίζουν ότι είναι κανένας ψεύτικος βάτραχος
H: Ψεύτικος βάτραχος; Δεν χρησιμοποιούμε κανένα συντηρητικό!
Ε: Παρ’ όλ’ αυτά, σας συμβουλεύω να αλλάξετε στο εξής τον τίτλο “Τραγανό Βατράχι” με την επιγραφή “Τραγανό, ωμό, ακοκάλιστο, αληθινό, ψόφιο βατράχι” αν θέλετε να αποφύγετε τη δίωξη
H: Και οι πωλήσεις;
Ε: Δεν δίνω δεκάρα για τις πωλήσεις σας. Πρέπει να προστατέψουμε το κοινό! […] Μα, γιατί δεν χρησιμοποιείτε πιο συμβατικές μεθόδους ζαχαροπλαστικής; Πάρτε παράδειγμα τις Λεμονοπραλίνες –που είναι και πολύ δημοφιλείς απ’ όσο γνωρίζω- ή την Φραουλίστικη Απόλαυση. Εννοώ, τι είναι πάλι τούτο; “Τσαμπί Κατσαρίδων”;;; Και αυτό; “Κυματιστός Άνθρακας”;;; Και αυτό τι είναι; “Ανοιξιάτικη Έκπληξη”.
H: Ααααα, αυτή είναι η σπεσιαλιτέ μας! Καλυμμένα με κρεμώδη σοκολάτα υγείας, όταν τα βάζεις στο στόμα σου, βίδες από ανοξείδωτο ατσάλι εκτοξεύονται και σου ξεσκίζουν τα μάγουλα!
Ε: Όταν ο κόσμος τρώει ένα λαχταριστό σοκολατάκι δεν προσδοκεί να τρυπήσει τα μάγουλά του! Όπως και να ‘χει, η αναγραφή των συστατικών είναι ελλιπής! Πρέπει να σας ζητήσω να με συνοδέψετε στο τμήμα.
H: Είναι ένας έντιμος μπάτσος
Ε: Και μην απευθύνεστε στο κοινό!

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ 
(Monty Python's The Meaning Of Life, 1983)

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ, ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΟΥ:

Οι Python αποφασίζουν να αποδείξουν ότι το νόημα της ζωής τους είναι να σπάνε πλάκα. Σε 7 κεφάλαια.

ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑΝ:

Αγαπήθηκαν με τους Ιπποτες της ελεεινης Τραπεζης και λατρεύτηκαν με το Life of Brian. Η φλέβα ωστόσο της κωμικής τους έμπνευσης ανέκαθεν αρδευόταν από τα ολιγόλεπτα τηλεοπτικά σκετσάκια του Flying Circus, που ανέδειξε και καθιέρωσε την Παϊθονική παράνοια ως αυθεντικό δείγμα συλλογικής γραφής μιας λυτρωτικά θεόμουρλης όσο και αναρχικά σουρεαλιστικής κομπανίας. Στην ειρωνικότερη καμπή της καριέρας τους, οι Python εγκαταλείπουν την κοινή πορεία τους κλείνοντας τον κύκλο ακριβώς στο σημείο έναρξής του: Το Ιπτάμενο Τσίρκο θα πετάξει για τελευταία φορά, συναντώντας την ιστορία που το ίδιο ξεκίνησε 14 ολόκληρα χρόνια πριν. Οι συνήθεις χαρακτηρισμοί που αποδίδονται στο Νόημα της Ζωής είναι “αδύναμο” ή “άνισο”, προέρχονται ωστόσο από ανθρώπους που ενσωμάτωσαν τους Python στα στεγανά της νοοτροπίας και του σάλου που γέννησε το Life of Brian. Η αλήθεια είναι ότι το Νόημα της Ζωής δεν διαθέτει ούτε σε δείγμα την κοινωνική δυναμική της καταγγελίας ούτε την κινηματογραφική αξία του νεωτερισμού που πρεσβεύει με την παρουσία του το Life of Brian. Παρ’ όλ’ αυτά στέκει ως η πιο ξεκαρδιστική ταινία των Monty Python, και εν κατακλείδι αυτό ήταν πάντοτε το ζητούμενο τόσο από τους ίδιους όσο και από το κοινό τους. Σκηνές ανθολογίας σε μια συρραφή απόλυτα σουρεαλιστικών και άλλοτε ακραίων gags -που χλευάζουν από το Βρετανικό φλέγμα και τον καθωσπρεπισμό της υψηλής κοινωνίας ως τις θρησκευτικές αντιλήψεις- αναμεμειγμένες με διαλείψεις κοινωνικού προβληματισμού, απολαυστικά αφύσικοι χαρακτήρες καθώς και μια συλλογή από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει ποτέ οι Python για ταινία τους, συνθέτουν ένα δίωρο σύνολο που δεν χορταίνεται απλά με μια παρακολούθηση. “This is the end of the film”. Και μιας ολόκληρης εποχής.

ΣΚΗΝΕΣ… ΓΙΑ ΔΕΣΙΜΟ:

Live μαθήματα σεξουαλικής αγωγής στο σχολείο

Ένα τραγουδάκι για τον καλύτερο φίλο του άντρα...

Βρείτε το ψάρι στη… μέση του φιλμ

Παίζοντας με το gore. Ζωντανοί δωρητές οργάνων…

Ο κύριος Κριοζότ έχει φουλάρει…

ΑΚΡΩΣ ΤΡΕΛΟ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟ:

Οι Python αρνήθηκαν να παρουσιάσουν το σενάριο του φιλμ στην Universal, υποστηρίζοντας πως «τοι αν μπορούμε εμείς να κάνουμε ένα φιλμ των Monty Python, δεν θα μας το πείτε εσείς»… Αντ’αυτού τους παρουσίασαν ένα ποίημα με την «περίληψή» του, που ξεκινούσε: “There’s everything in this movie, everything that fits, from the Meaning of Life in the Universe, to girls with great big titts / We’ve got movie stars and foreign cars, explosions and a lot, filmed as only we know how on the budget that we’ve got”. - - - Ο αρχικός τίτλος ήταν “Monty Python’s Fish Film” - - - Τα ονόματα των εταιριών που αναγράφονται ως ιδιοκτησίες της “Πολύ Μεγάλης Επιχείρησης της Αμερικής”, παραπέμπουν σε καταστάσεις της ταινίας. Από ένα σημείο και έπειτα, η λίστα επαναλαμβάνεται. - - - Οι Python δήλωσαν πριν την πρώτη επίσημη προβολή της ταινίας, ότι σκοπός τους ήταν να προσβάλλουν και να σοκάρουν τους πάντες. - - - Είναι ο τελευταίος ρόλος του Graham Chapman, πριν το θάνατό του το 1989. - - - Τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών του 1983. 

ΠΑΡΑ…ΛΟΓΙΕΣ (1):

[Αφρικάνικα κουνούπια…]
Στρατηγός Ainsworth (John Cleese): Καλημέρα Perkins. Τι πρόβλημα υπάρχει;
Στρατηγός Perkins (Eric Idle): (ενώ ξεφυλλίζει ένα βιβλίο) Με τσίμπησαν. Κατά τη διάρκεια της νύχτας.
A: Χμμ… Ολόκληρο το πόδι έφυγε ε; Πως αισθάνεσαι;
P: Τσούζει λίγο.
Α: Αυτό και αν είναι δάγκωμα που σου κάνανε, ε;
Ρ: Ναι. Μια ομορφιά, έτσι;
Α: Καμιά ιδέα για το πώς συνέβη;
Ρ: Καμία απολύτως. Μυστήριο μου φαίνεται. Με το που ξύπνησα είχα μια παραπανίσια κάλτσα…
Α: Θα πρέπει να έχεις τεράστια τρύπα στην κουνουπιέρα σου. Φωνάξαμε τον γιατρό.
Ρ: Δεν αξίζει τον κόπο.
Α: Φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά… […]
Γιατρός (Graham Chapman): «Καλημέρα. Ήρθα όσο γρηγορότερα μπορούσα. […] Κανένας πονοκέφαλος; Τα έντερα εντάξει; Ας κοιτάξουμε αυτό το ένα πόδι σας λοιπόν… Ναι… Ναι… Δεν είναι κάτι που να εμπνέει ανησυχία. Πιθανότατα τριγυρνάει κάποιος ιός. Να ντύνεστε ζεστά, πολλή ξεκούραση και αν παίζετε ποδόσφαιρο προσπαθήστε να προτιμάτε το άλλο πόδι. Θα είστε περδίκι σε καμιά δυο μέρες. 
Ρ: Με καθησυχάσατε γιατρέ…
Α: Ούτε που να το αναφέρετε, γι αυτό είμαι εδώ. Κανένα άλλο πρόβλημα που να θέλει καθησυχασμό;»
Ρ: Μπα, εντάξει είμαι… Ώστε λοιπόν, θα ξαναφυτρώσει, έτσι;
Γ: Εεεμ… Καλύτερα να σας μιλήσω έξω από τα δόντια γι αυτό. Φοβάμαι πως δεν είναι ιός. Βλέπετε, ο ιός είναι όπως λέμε εμείς οι γιατροί, πολύ πολύ μικρός. Τόσο μικρός που δεν θα μπορούσε να τα καταφέρει με ένα ολόκληρο πόδι. Αυτό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε εδώ, και δεν είναι περισσότερο από μια επιστημονική άποψη, είναι ένας πολυκύτταρος οργανισμός, με ραβδώσεις, τεράστια κοφτερά δόντια, μήκους 11 ποδιών, του γένους filis horribilis. Αυτό που εμείς οι γιατροί ονομάζουμε, μια τίγρη.
Στρατηγοί & Στράτευμα: Μια τίγρη;!; 
Α: Μια τίγρη; Στην Αφρική;
Γ: Μάλλον θα δραπέτευσε από κανένα τσίρκο.
Α: Λογικό μου ακούγεται…

ΠΑΡΑ…ΛΟΓΙΕΣ (2):

[Προσευχή]
Ιερέας (Michael Palin): Ας ευλογήσουμε τον Κύριο. Ω Κύριε…
Ποίμνιο - Μαθητές: Ω Κύριε…
Ι: Ω, είσαι τόσο μεγάλος…
Π: Ω, είσαι τόσο μεγάλος…
Ι : ...τόσο υπερβολικά τεράστιος…
Π: ...τόσο υπερβολικά τεράστιος…
Ι : Έχουμε όλοι εντυπωσιαστεί εδώ κάτω, μπορώ να Σου πω…
Π: Έχουμε όλοι εντυπωσιαστεί εδώ κάτω, μπορώ να Σου πω…
Ι : Συγχώρεσέ μας για τα φοβερά κωλογλειψίματά μας, και…
Π: …τις αδίστακτες κολακείες μας.
Ι : Αλλά Εσύ είσαι τόσο δυνατός και, απλά τόσο σούπερ.
Π: Φανταστικός.
Ι : Αμήν.
Π: Αμήν.

Το Meaning Of Life ήταν και η τελευταία παράσταση του Πύθωνα, όντας ταυτόχρονα και η τελευταία εμφάνιση του Graham Chapman στον κινηματογράφο πριν το θάνατό του το 1989. Τα υπόλοιπα μέλη καταπιάστηκαν με διάφορα τηλεοπτικά και κινηματογραφικά εγχειρήματα, συμπεριλαμβάνοντας σε κάποια από αυτά άλλα μέλη των Monty Python. Ο Cleese έγραψε το σενάριο του Ένα Ψάρι Που Το Έλεγαν Γουάντα και συμπρωταγωνίστησε σε αυτό με τον Palin, ενώ στο Brazil και στις Περιπέτειες του Βαρόνου Μυνχάουζεν που σκηνοθέτησε ο Terry Gilliam έπαιξαν οι Palin και Idle αντίστοιχα. Ο Gilliam καταξιώθηκε ως σκηνοθέτης στο Hollywood (12 Πίθηκοι, Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας, Ο Βασιλιάς της Μοναξιάς, Οι Αδερφοί Γκριμ), ενώ τεράστια επιτυχία γνώρισε η τηλεοπτική σειρά Fawlty Towers που δημιούργησε και στην οποία πρωταγωνίστησε ο John Cleese. Σαν ομάδα συνέχισαν να εμφανίζονται σποραδικά σε reunions και τηλεοπτικά αφιερώματα, αλλά παρά τις φήμες δεν ξαναδημιούργησαν κάτι συλλογικό. Η κληρονομιά τους όμως συνέχισε να εμπνέει και να επηρεάζει γενιές δημιουργών σε όλο τον κόσμο, και μη σας κάνει εντύπωση αν ακούγοντας δίσκους των Monty Python σας έρθουν στο νου σκετσάκια του Χάρρυ Κλυνν…

Κάπου εδώ λοιπόν φτάσαμε στο τέλος του αφιερώματος. Και επειδή ως τώρα δεν διδαχτήκαμε πολλά, ας αφήσουμε τους Python να μας πουν επιτέλους ποιο είναι αυτό το περιβόητο νόημα της ζωής…

[Το τέλος του φιλμ]
Παρουσιάστρια (Michael Palin): «Λοιπόν, αυτό είναι το τέλος του φιλμ. Και τώρα, το Νόημα της Ζωής.» <Της παραδίδεται ένας φάκελος> «Ευχαριστώ Μπριζίτ. Μμμμ… Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Προσπαθήστε να είστε ευγενικοί, να μην τρώτε λιπαρά, διαβάζετε κανένα καλό βιβλίο που και που, πηγαίνετε για περπάτημα και προσπαθήστε να ζείτε αρμονικά με τους ανθρώπους όλων των θρησκειών και εθνικοτήτων. Και, για το τέλος, ορίστε και μερικές φωτογραφίες από πέη για να ενοχλήσουμε τους λογοκριτές και να δημιουργήσουμε έναν σάλο, μιας και όπως έχουν τα πράγματα στις μέρες μας αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κουνήσει τον κώλο του το βίντεο-εθισμένο κοινό και να επιστρέψει στο σινεμά. Οικογενειακή ψυχαγωγία; Μαλακίες! Αισχρότητες θέλουν: ανθρώπους να κάνουν πράγματα ο ένας στον άλλον με αλυσοπρίονα κατά τη διάρκεια σχολικών πάρτι, μπέιμπι-σίτερ να καρφώνονται με βελόνες πλεξίματος από αδερφές υποψήφιους προέδρους, ομάδες περιφρούρησης να στραγγαλίζουν κότες, ένοπλες συμμορίες κριτικών θεάτρου να εξοντώνουν μεταλλαγμένες κατσίκες! Που πήγε ο χαβαλές στο σινεμά; Λοιπόν, αυτό ήταν. Να πέσει το μουσικό θέμα. Καληνύχτα.»