Ιστορίες Βιβλικής Τρέλας

Η Βίβλος είναι μια ανθολογία ιστοριών για κάθε γούστο. Από απλά παιδικά διηγήματα γεμάτα θαύματα και οράματα, μέχρι ακραίες ιστορίες τρόμου με ξεκοιλιάσματα, βιασμούς, ανθρωποθυσίες και μάστιγες. Άλλες διδακτικού χαρακτήρα και άλλες εντελώς ανήθικες, ακατανόητες και στερούμενες κάθε λογικής. Ξεχάστε λοιπόν όσα βαρετά σας μάθαιναν στο σχολείο και σας έκαναν να γέρνετε από τη νύστα στο τελευταίο θρανίο. Αν η θρησκευτικού σας έλεγε τις παρακάτω ιστορίες, μπορεί να κλονιζόταν ελαφρώς η πίστη σας στην αγιότητα των Γραφών, σίγουρα όμως το μάθημα θα αποκτούσε ξεχωριστό ενδιαφέρον. Τηρήθηκε απόλυτη αξιολογική σειρά παράνοιας.

8. Ο Καραφλός Δολοφόνος

(Βασιλειών Δ’ κεφ.2:23-24)

Μια από τις πιο συγκινητικές και διδακτικές ιστορίες της Βίβλου, είναι αυτή του καημένου Ελισσαίου που ανάμεσα στα άλλα θέματα ψυχολογικής φύσης που τον κατεδίωκαν, αντιμετώπιζε και ένα εμφανέστατο κόμπλεξ με τον γλόμπο που είχε για κεφάλι. Μια μέρα λοιπόν καθώς περπατούσε στον ανηφορικό δρόμο προς τη Βαιθήλ, από το πουθενά ξεμύτισαν ένα κάρο βρωμόπαιδα και τον τάραξαν στο δούλεμα. “Τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε - «ανάβαινε φαλακρέ, ανάβαινε» μου φωνάζουνε”, είναι η Βιβλική προσαρμογή του παραδοσιακού Σμυρνέικου τραγουδιού. Ο Ελισσαίος όμως δεν σήκωνε κάτι τέτοια και με βαριά πληγωμένο τον εγωισμό, καταράστηκε τα παιδιά στο όνομα του Κυρίου. Γιατί δεν τα έβαλε με τον ίδιο τον Κύριο που τον έκανε φαλακρό δεν μας αναλύεται στις Γραφές, αυτό που μας αποκαλύπτεται ωστόσο είναι ότι το κόλπο του είχε αποτέλεσμα: Σαν άλλος Δρ. Ντούλιτλ, ο Ελισσαίος εισακούστηκε από δύο αρκούδες που βγήκαν από το παρακείμενο δάσος και με περισσή ευκολία ξέσκισαν όχι ένα, όχι δύο, αλλά 42 παιδιά. «Και ιδού εξήλθον δύο άρκοι εκ του δρυμού και ανέρρηξαν απ’ αυτών τεσσαράκοντα και δύο παίδας» το ξεπετάνε στα γρήγορα το γεγονός οι Γραφές, για να συνεχίσουν την εξιστόρηση του συγκλονιστικού βίου του καραφλού πλην τίμιου Ελισσαίου.
  Ηθικό δίδαγμα: Μην κοροϊδεύετε τους φαλακρούς, γιατί θα γίνει της αρκούδας.

7. Θα βάλω την όπισθεν

(Έξοδος κεφ 33:23)

Και έφτασε η μέρα που περίμενε ο Μωυσής σε όλη του τη ζωή. Επιτέλους θα έβλεπε τον ίδιο τον Κύριο. Η αγωνία και η ανυπομονησία είχαν παραμορφώσει τα χαρακτηριστικά του. Μόνο που υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα: «Δεν μπορείς να δεις το πρόσωπό μου, γιατί κανένας άνθρωπος δεν έχει δει ποτέ το πρόσωπό μου και έχει ζήσει», του λέει ο Θεός σαν άλλος Τσακ Νόρις που είναι Θεός, γεγονός που το κάνει ένα ενδιαφέρον παράδοξο. «Υπάρχει όμως λύση» συνεχίζει ο Θεός. «Εκεί κοντά σε μένα, υπάρχει ένα μέρος που μπορείς να σταθείς επάνω σε έναν βράχο. Καθώς θα περνώ θα σε καλύψω με το χέρι μου και αφού έχω περάσει θα σε αφήσω να δεις τα οπίσω μου». Θα είχε να το λέει έκτοτε ο Μωυσής. «Για το πρόσωπό Του δεν ξέρω να σας πω, παίδες, αλλά κάτι κωλομέρια… Θεϊκά!».
  Ηθικό Δίδαγμα: Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου.

6. Η αγάπη θέλει θυσίες

(Βασιλειών Α’ κεφ.18:25-27)

Και φτάνει η στιγμή που ακόμα και ο Δαυίδ ερωτεύεται και μάλιστα παράφορα, μια φίνα αλλά πλανεύτρα γυναίκα ονόματι Μελχόλ. Ένα κακό είχε η Μελχόλ - ήταν κόρη του βασιλιά Σαούλ. Και όπως όλοι καλά γνωρίζουμε τόσο από τα παραμύθια αλλά και από την πεζή καθημερινότητα, ένα τέτοιο λάφυρο δύσκολα κατακτάται. Τραβάει λοιπόν ο ανυποψίαστος Δαυίδ στο παλάτι και ζητά το χέρι της από τον βασιλιά, προσφέροντάς του ό,τι ποθεί η ψυχή του. Το κλωθογυρίζει ο Σαούλ στο μυαλό του: Καλό παιδί δείχνει αυτός ο Δαυίδ, αλλά τι να ζητήσω; Μην τη δώσω και κοψοχρονιά την πέρδικά μου. Να ζητήσω χρυσό; Ασήμι; Να το παίξω στοργικός πατέρας και να απαιτήσω να την αγαπά και να την προσέχει σαν τα μάτια του; Όχι! Το βρήκα! «Τράβα» του λέει, «και φέρε μου 100 ακροβυστίες Φιλισταίων.» «Ακρο… τι;» «Έλα μωρέ, ξέρεις, εκείνο το πετσάκι στο...» «Σοβαρά τώρα;» «Με βλέπεις να αστειεύομαι;» Γουρλώνει τα μάτια ο Δαυίδ, αλλά τι να πει; Κάνει την καρδιά του πέτρα και μαζί με τους άνδρες του σκοτώνει 100 Φιλισταίους και τους περιτομεί. Όχι ότι τους το ζήτησε σαν χάρη πρώτα, ή να το διαπραγματευτεί το πράγμα. «Δώστε ρε παιδιά κανά πετσάκι, ψυχικό θα κάνετε, είναι ζήτημα καρδιάς». Όχι, μια κι έξω. Στη βράση κολλάει το σίδερο, μην αλλάξει γνώμη ο βασιλιάς και δεν ξαναδούμε τις ματάρες της Μελχόλ στον αιώνα τον άπαντα. Σύμφωνα δε με κάποιες εκδοχές της Βίβλου, ο Δαυίδ σκότωσε 200 Φιλισταίους - να ξεχάστηκε, να τον κατέλαβε υπερβάλλον ζήλος, να θέλησε να εντυπωσιάσει τον πεθερό του; Θα σας γελάσω. Όπως και να ‘χει, ο Σαούλ έδειξε να ικανοποιείται από την αφοσίωση του Δαυίδ και χωρίς άλλες περιστροφές του παρέδωσε την Μελχόλ για γυναίκα του.
  Ηθικό δίδαγμα: Ποτέ μη διστάσεις να κάνεις ακραία πράγματα για μια πραγματική αγάπη.

5. Καλέ σύκα!

(Κατά Ματθαίον κεφ.21:19, Κατά Μάρκον κεφ.11:13-21)

Φεύγοντας από τη Βηθανία μαζί με τους μαθητές του, ο Ιησούς ένιωσε μια λιγούρα. Από μακριά βλέπει μια συκιά και την πλησιάζει. Δεν είναι όμως η εποχή για σύκα και το καημένο το δέντρο είναι γεμάτο μόνο με φύλλα. «Τι ηλίθιο σύστημα είναι αυτό;» αναρωτήθηκε ο Ιησούς, «γιατί να μην έχουν καρπούς όλο το χρόνο; Αχ και να ‘ξερα ποιος το σκέφτηκε.» Και όπως όλους μας πιάνει μια τσαντίλα όταν πεινάμε και βρίσκουμε το ψυγείο άδειο, ο Ιησούς καταράσσεται τη συκιά να μην καρποφορήσει ποτέ ξανά. Ιησούς είναι αυτός και όπως ήταν φυσικό η συκιά μαράθηκε μονομιάς. Το βλέπουν αυτό οι μαθητές και ενθουσιάζονται: «Τι θεϊκό κόλπο είναι αυτό, πώς εξηράνθη παραχρήμα η συκή; Κάνε μας κι άλλα Δάσκαλε!» Για να πάρουν την απάντηση: «Τι, αυτό λέτε; Αυτό είναι για αρχάριους. Αν έχετε πίστη όχι μόνο συκιές θα ξεραίνετε, αλλά κοτζάμ βουνά που θα σας στέκονται εμπόδιο θα διατάζετε να πέσουν στη θάλασσα και θα το κάνουν.» Όμως επειδή δεν του είχε περάσει ακόμα ο θυμός του Ιησού, καπάκι τραβάει στην Ιερουσαλήμ και κάνει τον οίκο του Θεού λαμπόγυαλο, σπάζοντας τα τραπέζια των τελώνων και αυτών που πουλούσαν περιστέρια. Τι τα θες άλλωστε τα περιστέρια; Γράμμα θα στείλεις;
  Ηθικό δίδαγμα: Ποτέ μην παίρνεις μεγάλες αποφάσεις με άδειο στομάχι.

4. Αυνανισμοί πέρα κάθε λογικής

(Γένεσις κεφ.38:7-10)

Όλοι γνωρίζουν μέσες άκρες την ιστορία του Αυνάν που εξόργισε το Θεό με την κατασπατάληση του σπέρματός του, όμως όλο το… ζουμί βρίσκεται στις όχι και τόσο διάσημες λεπτομέρειες: Ο Ιούδας είχε δύο γιους. Τον πρωτότοκό του γιο Ηρ τον θανάτωσε ο Θεός επειδή «έγινε πονηρός έναντι του Κυρίου». Περισσότερες λεπτομέρειες αγνοούνται, σημασία ωστόσο έχει ότι ο Ιούδας ανέθεσε στον έτερο γιο του, τον Αυνάν, μια εξαιρετικά σημαντική αποστολή: Να συνουσιαστεί με τη γυναίκα του νεκρού αδερφού του και «να αποκτήσει τέκνον δια τον αδελφό του ο οποίος απέθανεν άτεκνος». Ο Αυνάν δεν έχει καμία αντίρρηση με αυτό το επιχείρημα αμέμπτου λογικής και ηθικής και βάζει μπρος τις τουρμπίνες του. Κάθε φορά όμως που συνουσιαζόταν με τη χήρα τον έπιαναν κάτι τρελοί προβληματισμοί και λίγο πριν το μεγάλο φινάλε θυμόταν ότι το παιδί που θα γεννιόταν δεν θα ήταν δικό του. Για ακόμη μία φορά, οι λογικοί συνειρμοί αποδεικνύουν ότι ο συγγραφέας έσπαγε κάθε επίπεδο μαστούρας στην κλίμακα Μπομπ Μάρλεϊ καθώς έγραφε τη συγκεκριμένη ιστορία. Όπως και να ‘χει, μην μπορώντας να κατανικήσει τον εγωισμό του, ο Αυνάν «εξέχεεν επί την γην του μη δούναι σπέρμα τω αδελφώ αυτού». Με λίγα λόγια άφηνε το σπέρμα του να χύνεται στη γη σαν τελειωμένος αυνάνας, γεγονός που έκανε το Θεό να αναφωνήσει «τέρμα οι μαλακίες» και τον θανάτωσε και αυτόν.
  Ηθικό δίδαγμα: Κατά τα αθάνατα λόγια των Monty Python, “every sperm is sacred”...

3. Υποδειγματική Φιλοξενία

(Κριταί κεφ.19:22-30)

Ένας άνδρας και η σύντροφός του έχουν πάρει τους δρόμους και τους βρίσκει η νύχτα στη Γαβαά. Όπως στέκονται στην πλατεία του χωριού τους βλέπει ένας καλός παππούλης και τους προσφέρει καταφύγιο στο σπίτι του. Και αφού έφαγαν, ήπιαν και έπλυναν τα ταλαιπωρημένα πόδια τους, ξαφνικά μια ομάδα ανδρών περικυκλώνει το σπίτι. Χτυπούν την πόρτα. Ανοίγει ο σπιτονοικοκύρης και του λένε: «Ξέρουμε ότι σπίτωσες κάποιον εκεί μέσα, δώστον μας να τον πηδήξουμε!» Πώς είπατε; «Εξένεγκε τον άνδρα ος εισήλθεν εις την οικίαν σου, ίνα γνώμεν αυτόν» λέμε! «Μα σας παρακαλώ αδελφοί μου» αποκρίνεται ο παππούλης, «τι πράγματα είναι αυτά, μην πειράξετε τον φιλοξενούμενό μου. Ντροπή! Να, ορίστε, έχω εδώ την κόρη μου που είναι και παρθένα, άλφα άλφα κομμάτι. Έχει και ο καλεσμένος μου την κυρά του: Πάρτε τις, ντροπιάστε τις, κάντε τις ό,τι τραβάει η όρεξή σας». «Ό,τι ό,τι θέλουμε;» «Μα σας είπα, ταπεινώσατε αυτάς και ποιήσατε αυταίς το αγαθόν εν οφθαλμοίς υμών. Άντε παλικάρια μου». Επειδή όμως τους είδε λίγο διστακτικούς, παίρνει την πρωτοβουλία ο καλεσμένος, σηκώνεται και τους δίνει τη σύντροφό του με τα ίδια του τα χέρια. Αν και είχαν φτιαχτεί για πιο γκέι καταστάσεις αρχικά, τι να κάνουν οι άνθρωποι, σου λέει βολευόμαστε και με την κυρία για σήμερα. Ας πάει το παλιάμπελο. Α, και που ‘στε, την παρθένα κρατήστε την, δεν είμαστε και πλεονέκτες! Και αφού περιποιήθηκαν τη γυναίκα του φιλοξενούμενου δεόντως όλην την νύκτα έως το πρωί, εξαπέστειλαν αυτήν.
  Το πρωί, αφού τεντώθηκε ο καλεσμένος μετά από έναν υπέροχο ύπνο, ανοίγει την εξώπορτα και τι να δει: Η γυναίκα του πεσμένη κατάχαμα με τα χέρια στο κεφαλόσκαλο. Άντε, της λέει, ανάστα και απέλθωμεν, σήκω να την κάνουμε σιγά σιγά, δεν βλέπεις που μεσημέριασε; Ούτε καφέ δεν μας έφτιαξες. Τίποτα αυτή. Τσιμουδιά. Ήταν νεκρή. Τι να κάνει ο κακομοίρης, τι άλλη επιλογή του είχε απομείνει; Παίρνει το σπαθί του, την κόβει σε δώδεκα φέτες και στέλνει από ένα κομμάτι της σε κάθε φυλή του Ισραήλ. Ευκαιρία ήταν. Να την αφήσει να πάει χαμένη;
  Ηθικό δίδαγμα: Πάνο Κοκκινόπουλε, είσαι φλώρος!

2. Ο καλός ο Σοδομίτης

(Γένεσις κεφ.19:1-8, Γένεσις κεφ.19:30-38)

Όπως όλοι γνωρίζουμε, τα Σόδομα και τα Γόμορρα ήταν γεμάτα κακούς ανθρώπους που επιδίδονταν νυχθημερόν σε σοδομισμούς, γομορισμούς και λοιπές ακολασίες, γι’ αυτό και έπρεπε να εξαλειφθούν από το χάρτη. Μοναδική εξαίρεση ανάμεσα σε όλα αυτά τα κτήνη αποτελούσε η οικογένεια του Λωτ, ενός καλοκάγαθου και θεοσεβούμενου παππούλη που διήγαγε βίο χριστιανικό και υπάκουε πάντοτε στις επιταγές του Θεού.
  Στέλνει λοιπόν ο Θεός δύο αγγέλους στα Σόδομα για να κάνουν χαρτογράφηση του στόχου, όπου και συναντούν τον Λωτ στην είσοδο της πόλης. Εκείνος τους προτείνει να περάσουν τη νύχτα στο σπίτι του και με τα πολλά τους πείθει. Έλα όμως που όπως είδαμε και στην προηγούμενη ιστορία, ένα από τα έθιμα της εποχής ήταν οι ντόπιοι να περικυκλώνουν τα σπίτια όσων φιλοξενούσαν κόσμο με σκοπό να πηδήξουν τους μουσαφίρηδες. Έτσι και τώρα, οι κάτοικοι των Σοδόμων μπαστακώνονται έξω από την οικία Λωτ και απαιτούν να πηδήξουν τους δύο αγγέλους. «Εξάγαγε αυτούς προς ημάς, ίνα συγγενώμεθα αυτοίς» του λένε και αυτός για να τους ηρεμήσει τους προσφέρει για αντάλλαγμα τις δύο του κόρες που φυσικά είναι παρθένες. «Να σας  φέρω λοιπόν αυτάς έξω και κάμετε εις αυτάς όπως φανή εις εσάς αρεστόν» τους λέει, αλλά αυτοί δείχνουν να μην ενδιαφέρονται. Παιδιά μάλαμα.
  Για να μην τα πολυλέμε, στέλνει ο Θεός την οργή του στα Σόδομα και τα καταστρέφει συθέμελα, με την καημένη την κυρά Λώταινα να γίνεται στήλη άλατος επειδή γύρισε και κοίταξε το πυρηνικό μανιτάρι του ολέθρου. Ο πατήρ Λωτ ωστόσο παίρνει τις δυο κόρες του και χώνονται σε μια σπηλιά και όπως αρμόζει σε κάθε σωστό παραθεριστή που τη βγάζει σε σπηλιές όπως στα Μάταλα, γίνεται λιάρδα απ’ το μεθύσι. Βρίσκουν ευκαιρία λοιπόν οι κόρες του και του την πέφτουν. Σου λέει, τώρα που βγήκε η μάνα απ' τη μέση, σειρά μας. Και γίνεται στη σπηλιά του αιμομίκτη το κάγκελο. Από το όλο σκηνικό και οι δυο τους μένουν έγκυες και οι γιοι που προκύπτουν από τη θεάρεστη αυτή συνεύρεση θα γίνουν πατριάρχες: ο ένας του έθνους του Μωάβ και ο άλλος του έθνους του Αμμών.
  Αν αυτή η οικογένεια ήταν η πιο ηθική στα Σόδομα, σκεφτείτε τι κουμάσια ήταν οι υπόλοιποι…
  Ηθικό δίδαγμα: Θα αστειεύεστε…

1. Γενετική για αρχάριους

(Γένεσις κεφ.30:37-39)

Μια αποφράδα μέρα, ο Λάβαν παίρνει όλα τα ριγέ και πιτσιλωτά πρόβατα του Ιακώβ, αφήνοντάς τον με ένα κοπάδι γεμάτο βαρετά, μονόχρωμα ζώα. Αντικρίζοντας αυτό το θέαμα ο Ιακώβ, πέφτει σε βαθιά μελαγχολία. Και τότε του ‘ρχεται μια απλή αλλά φαεινή ιδέα, που θα έκανε κάθε γενετιστή να χλωμιάσει από ντροπή: Παίρνει λίγα κλαδιά και ξεφλουδίζει λωρίδες από το ξύλο τους, αποκαλύπτοντας το λευκό υπόστρωμα. Κατόπιν στερεώνει τα δίχρωμα, ριγωτά κλαδιά μπροστά στο ρυάκι για να τα βλέπουν τα πρόβατα καθώς θα πίνουν νερό. Ξαναμμένα καθώς είναι τα ζώα από τη λαύρα του καταμεσήμερου, πηγαίνουν να δροσιστούν και βλέποντας τα καστανόλευκα κλαδιά τους έρχεται μια ακαταμάχητη επιθυμία για αχαλίνωτο σεξ. Και όπως θα περίμενε κανείς, λίγο καιρό αργότερα φέρνουν στον κόσμο ριγέ και πιτσιλωτά προβατάκια.
   Παίρνοντας ως βάση αυτή τη συγκλονιστική διδαχή, κάθε λογικός άνθρωπος θα ‘πρεπε να αναρωτηθεί αν η γέννηση λευκών παιδιών οφείλεται στο ότι η διαδικασία σύλληψής τους λαμβάνει χώρα σε δωμάτια με λευκά ντουβάρια και μήπως υπάρχει ενδεχόμενο τα μαυράκια να είναι το αποτέλεσμα συνουσίας στο σκοτάδι. Επίσης θα ‘θελα να ξέρω πόσοι επιστήμονες προσπάθησαν να επαληθεύσουν την Ιακώβεια μέθοδο ανά τους αιώνες, βάζοντας μονόχρωμα ποντίκια να το κάνουν με τις ώρες επάνω σε σκακιέρες, φανέλες του ΠΑΟΚ και διαβάσεις πεζών, προτού εμφανιστεί ο Μέντελ και τους πει «μάγκες, κάτι δεν πάει καλά εδώ». Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Γρηγοράκης ο Μέντελ ήταν μοναχός και θα ‘πρεπε να ξέρει καλύτερα…
  Ηθικό δίδαγμα: Πίστευε και μη ερεύνα το DNA.

Αντί επιλόγου, μια προειδοποίηση: Διατηρήστε την ψυχραιμία και την κοσμιότητά σας στα σχόλια. Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει διαγραφή. Ειρήνη υμίν εν Χριστώ αδελφοί.