Το Απαρτχάιντ της βουβουζέλας

Εκτός και αν δούμε συγκλονιστικά πράγματα σε αυτό το Μουντιάλ, όπως την κατάκτησή του από την Εθνική Ελλάδος, έναν τελικό με 5-6 γκολ, 5-6 αποβολές και 5-6 δοκάρια ή καμιά δεκαριά διαιτητικά εγκλήματα που θα σφαγιάσουν όλα τα φαβορί φέρνοντας την Ονδούρα αντίπαλο της Νέας Ζηλανδίας στις 11 Ιουλίου, ένα είναι βέβαιο: Η ιστορία θα το καταγράψει ως την πιο αντιαισθητική ποδοσφαιρική γιορτή όλων των εποχών. Αιτία φυσικά, αυτό το πρωτόγονο προϊόν ηχορρύπανσης με την κατ’ ευφημισμόν χαρωπή ονομασία βουβουζέλα , που αν γνώριζε ο Μότσαρτ ότι κάποτε θα χαρακτηριζόταν μέσο έκφρασης πολιτιστικής κληρονομιάς, θα άλεθε τα δάχτυλά του στη μηχανή του κιμά για να μην ξαναγγίξουν πλήκτρα πιάνου.

Δεν είναι μόνο το ότι καταστρέφεται η απόλαυση των τηλεθεατών, που μέχρι το τέλος της διοργάνωσης θα εχουν προκαλέσει λειψυδρία στη χώρα από την υπερκατανάλωση αναβράζοντων δισκίων. Ούτε το ότι οι αθλητικές εταιρίες θα πρέπει να σχεδιάσουν σορτσάκια με ειδικές τσέπες για τα γουόκι τόκι, με τα οποία θα πρέπει να εφοδιαστούν οι παίκτες για να συνεννοούνται μεταξύ τους στον αγωνιστικό χώρο. Ούτε το ότι στην ημιτελική φάση οι ποδοσφαιριστές θα αρχίσουν να πέφτουν στο γρασίδι αφρίζοντας από το στόμα, σαν βομβαρδισμένοι με αέριο μουστάρδας Βιετκόνγκ. Ούτε το ότι οι Αθηναίοι αυτοκινητιστές θα καταλήξουν να απολαμβάνουν την πρωινή ομοβροντία κορναρισμάτων στην Κηφισίας σαν να είναι η Ενάτη του Μπετόβεν, χειρονομώντας τριγωνάκια στον αέρα παριστάνοντας τους διευθυντές ορχήστρας. Ούτε καν το γεγονός ότι ο κόσμος θα φτάσει στο σημείο απελπισίας να παρακαλάει τον Πουρουπουπού να γκαρίζει πιο δυνατά για να υπερκαλύψει αυτή τη βαβούρα, που αν συμβεί θα αλλοιώσει τον γενετικό κώδικα χιλιάδων συμπατριωτών μας κάνοντας την επόμενη γενιά βρεφών πιο προβληματική και από αυτή των παιδιών της θαλιδομίδης. Όχι, δεν είναι όλα αυτά το κύριο πρόβλημα.

Το κύριο πρόβλημα είναι ότι κάθε Μουντιάλ θα έπρεπε να είναι μια παγκόσμια γιορτή. Μια γιορτή εθνών και πολιτισμικής πολυμορφίας, που περιβαλλόμενη από τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά της χώρας διεξαγωγής θα προσφέρει ένα υπέροχο μωσαϊκό φυλετικών διαφορετικοτήτων. Ήχους σάμπας, κουδούνων, καραμουζών, τρομπετών, τυμπάνων, πολύγλωσσων τραγουδιών. Και κυρίως θα έπρεπε να είναι μια γιορτή με το ποδόσφαιρο και τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα στο επίκεντρό της. Και ένα από τα βασικότερα γνωρίσματά του είναι η ατμόσφαιρα της εξέδρας: οι ιαχές, τα συνθήματα, η βοή απογοήτευσης μετά τη χαμένη ευκαιρία, οι κραυγές διαμαρτυρίας στην άδικη διαιτητική απόφαση, οι ενθουσιώδεις αλαλαγμοί στο γκολ. Εδώ, έχουμε τη φασιστική επιβολή εκατοντάδων παράφωνων κλάξον. Μια Απαρντχαϊντική κατάργηση κάθε πνεύματος πολιτισμικής συνύπαρξης. Και μια βάναυση καταπάτηση του πνεύματος του παιχνιδιού που φιλοξενούν.

Και για όσους χρειάζονται οπτικοακουστικά βοηθήματα για να το αντιληφθούν, ιδού το διασημότερο γκολ των Παγκοσμίων Κυπέλλων με ελαφρώς διαφορετική ηχητική υπόκρουση:

Μήπως χάθηκε κάπου η μαγεία; Ευτυχώς που η Ιστορία το κατέγραψε ως εξής:

Τι συμπέρασμα απορρέει απ’ όλα αυτά; Ότι χώρες με έλλειψη ποδοσφαιρικής παράδοσης, δεν θα ‘πρεπε να φιλοξενούν μια τέτοια διοργάνωση. Μπορεί οικονομικά και ψηφοθηρικά να αποφέρουν πολλαπλά οφέλη στη διοργανώτρια αρχή, κάνουν όμως κακό στο ποδόσφαιρο. Η Νότιος Αφρική δεν έχει αγκαλιάσει το Μουντιάλ. Έχει αγκαλιάσει την αίγλη που το περιβάλλει για να προβάλλει μη ποδοσφαιρικές πτυχές της κοινωνίας της. Όμοια και πριν από 8 χρόνια η Κορέα και η Ιαπωνία. Όμοια και το ’94 οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ποιες διοργανώσεις θυμόμαστε όπου τα πάντα διαδραματίζονταν γύρω από τη μπάλα; Της Ιταλίας το ’90. Της Γαλλίας το ’98. Της Γερμανίας το 2006. Χώρες με ποδοσφαιρική ιστορία και παράδοση. Διόλου τυχαία, οι καλύτερες διοργανώσεις της σύγχρονης ιστορίας.

Όπως δεν νοείται  Πανελλήνιο Φεστιβάλ Κλαρίνου στα Σφακιά και  Φεστιβάλ Μαντινάδας στα Τρίκαλα, έτσι δεν θα έπρεπε να νοείται Μουντιάλ στις Ουγκάντες, τις Σαουδικές Αραβίες και τις Αυστραλίες. Ευτυχώς, το 2014 η διοργάνωση έχει ανατεθεί στη Βραζιλία. Και για να αποκατασταθούν τα καμένα από τις βουβουζέλες εγκεφαλικά μας κύτταρα, επιβάλλεται να επιτραπεί η προσέλευση γυμνόστηθων χορευτριών σάμπας στις εξέδρες. Και μην ακούσω φτηνές δικαιολογίες. Στοιχείο πολιτισμικής παράδοσης της χώρας διεξαγωγής δεν είναι και αυτές;


ΥΓ: Άντε, να σας αποκαλύψω και τι έκανε ο Ματεράτσι στον τελικό του προηγούμενου Μουντιάλ, εξαγριώνοντας τον Ζιντάν και προκαλώντας την αποβολή του: