Οι απαντήσεις του LOST!

Είπα ότι δεν θα ξανασχοληθώ, αλλά διαολίζομαι. Όχι, δεν αναφέρομαι σε σας που στείλατε υβριστικά mail με αφορμή το προηγούμενό μου κείμενο για το Lost. Ο καθένας αντιδρά βάσει των κοινωνικών του ερεθισμάτων, ενώ η ένταση της αντίδρασης συχνά καθορίζεται και από τα συμφέροντα που ο θιγόμενος θεωρεί ότι απειλούνται. Άλλωστε, τόσες κακές λεξούλες μαζεμένες είχα να ακούσω από την τρυφερή ηλικία των 5, όταν πετούσα πέτρες στη σκεπή του γείτονα προσπαθώντας να πετύχω τις γάτες. Όσο είχα διασκεδάσει τότε με το υβρεολόγιο που ακολούθησε τον ήχο των κεραμιδιών που έσπαζαν, άλλο τόσο το διασκέδασα και τώρα. Ίσως τελικά να έχει μείνει ένα ίχνος παιδιού ακόμα μέσα μου. Γι’ αυτό κι εγώ θα πάρω το κουβαδάκι μου και δεν θα παίξω μαζί σας. Θα πάω στην παραλία όπου λιάζονται άτομα που σέβομαι και εκτιμώ και διατηρούν ακόμα ακέραια την ικανότητα της κριτικής σκέψης, παρά το διαρκώς  αυξανόμενο αριθμό ανθρώπινων εγκεφάλων μεγέθους αμοιβάδας που τους περιτριγυρίζει. Και θα τους δώσω την απόλυτη είδηση: Τέρμα η αναμονή και η αγωνία σας, οι απαντήσεις του Lost είναι εδώ! Γκαραντί και spoiler-free!

Δεν αστειεύομαι, σοβαρολογώ! Μη φοβάστε, δεν θα ξαναγράψω τη γνώμη μου για τη σειρά, αυτά σας τα ‘πα, έκλεισα. Άλλωστε το να ασχολούμαι πλέον σοβαρά με αυτή μου είναι τόσο ευχάριστο όσο το να πηγαίνω για κατούρημα με ουρολοίμωξη. Όχι, θα αφήσω να σας τα πουν όλα οι δημιουργοί της σειράς, Carlton Cuse και Damon Lindelof: Η συνέντευξή τους στο περιοδικό Wired είναι τόσο αποκαλυπτική, που δεν μου έκανε καρδιά να μη μοιραστώ κάποια αποσπάσματα μαζί σας. Και είναι και φρέσκια φρέσκια, 19 Απριλίου 2010, για να μη λέτε ότι σας δίνω από τα ληγμένα που παίρνω. Μάλιστα, σας τόνισα και τα σημαντικότερα σημεία αναφοράς για να μην ψάχνεστε άδικα. Οφείλω ωστόσο να προειδοποιήσω τους φανατικούς οπαδούς, ότι το κείμενο είναι hardcore. Θα τσούξει.

Wired (Joanna Pearlstein): Έβαλα να δω το πρώτο επεισόδιο του Lost και σκέφτηκα, ΟΚ, να ένα νησί, ένα αεροπορικό δυστύχημα, κάτι όμορφα πρόσωπα και ο J.J. Abrams. Έξι χρόνια αργότερα είμαι εθισμένη με μια σειρά επιστημονικής φαντασίας. Πώς στο διάβολο έγινε αυτό;

Carlton Cuse: Στην αρχή, το μυστικό ήταν να μην παρουσιάσουμε τη σειρά σαν μια θεματική σειρά, ώστε να είναι μια σειρά χαρακτήρων. Το κοινό δέθηκε πρώτα με τους χαρακτήρες και μετά με τη μυθολογία. Μας γινόταν κριτική που δεν βάζαμε τους χαρακτήρες να μιλούν για τη μυθολογία, και σκεφτόμασταν, «έτσι είναι, αυτό είναι το μικρό βρώμικό μας μυστικό». Κάνοντας τον κόσμο να μην ασχολείται με τη μυθολογία, θα ασχοληθεί με το «θα καταλήξει η Κέιτ με τον Σώγιερ;» και «με έχει συνεπάρει ο πολύπλευρος χαρακτήρας του Μπέντζαμιν Λάινους». Με αυτά τα πράγματα θέλαμε να έχει εμμονές ο κόσμος, όχι με το αν η εξίσωση του Valenzetti έχει σχέση με τον τρόπο λειτουργίας των μαγικών ιδιοτήτων του νησιού να ταξιδεύει στο χρόνο. [off: Λίγο αργά μας το ‘πες, μάλλον δεν σας χάλαγε και πολύ που ξεσκιζόμασταν…]

Wired: Έχετε χρησιμοποιήσει κάθε μορφή ταξιδιού στο χρόνο στην αφήγησή σας - αναδρομή στο παρελθόν, μετάβαση στο μέλλον, παράλληλη αφήγηση. Τώρα έχετε δύο χρονικές γραμμές: τη ζωή μετά την εκπυρσοκρότηση της βόμβας υδρογόνου και τη ζωή σαν να μην έχει συμβεί ποτέ το αεροπορικό δυστύχημα. Ο έκτος κύκλος θα τελειώσει εξηγώντας το πώς συνταιριάζουν αυτές οι δύο χρονικές γραμμές;

Damon Lindelof: Το κοινό λέει, «ελπίζω να εξηγήσουν το συσχετισμό μεταξύ των δύο ιστοριών». Αυτή για μας είναι η μόνη απάντηση που χρωστάμε. Αυτή τη στιγμή, οι χαρακτήρες δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει και άλλη χρονική αφήγηση εκτός απ’ αυτή την οποία ζούνε. Αν όμως αποκτήσουν επίγνωση των παράλληλων κόσμων, τι θα κάνουν γι’ αυτό; Αυτό θα γίνει ένα ερώτημα πρωτίστης σημασίας. [off: Ποια είναι είπαμε η μόνη απάντηση που χρωστάνε;]

Carlton Cuse: Καθώς προχωράμε στον τελευταίο κύκλο, τα επίπεδα μυστικισμού αυξάνονται. Για μας όμως ήταν πολύ σημαντικό να κρατήσουμε ρίζες στον εμπειρισμό. Μας επέτρεψε να παγιώσουμε τον Τζακ ως εμπειριστή (πραγματιστή) και τον Λοκ ως έναν άνθρωπο της πίστης και να τους κάνουμε να διαφωνήσουν για την ουσία των όσων βίωναν. Ήταν μια μυστικιστική εμπειρία, ή απλά ένα πολύ πολύ παράξενο μέρος με απίστευτες φυσικές ανωμαλίες; [off: «Το νησί είναι ή μαγικό ή απλά πολύ πολύ παράξενο»]

Wired: Ακόμα το βλέπετε σαν το κεντρικό θέμα; Ο άνθρωπος της πίστης ενάντια στον άνθρωπο της επιστήμης;

Lindelof: Το πρότυπο έχει μετατοπιστεί απ’ αυτό, στο «μας έφεραν εδώ για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο, ποιος είναι αυτός ο λόγος;» Ο Λοκ είναι τώρα η φωνή ενός πολύ μεγάλου υποσυνόλου των θεατών που πιστεύει ότι όταν τελειώσει το Lost, θα έχουν χάσει έξι χρόνια από τη ζωή τους, ότι τα σκεφτόμασταν όλα στην πορεία και ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας σκοπός. Και ο Τζακ λέει τώρα, «το μόνο πράγμα που μου έχει μείνει να πιαστώ, είναι το ότι πρέπει να γίνει κάτι πραγματικά γαμάτο επειδή υπέφερα στ’ αλήθεια γαμημένα πολύ». (Αυθεντικό κείμενο: “there’s got to be something really cool that’s going to happen, because I have really, really fucking suffered.”) [off: Το αντίθετο του δεν υπάρχει κανένας σκοπός, είναι ότι υπάρχει σκοπός επειδή ο Τζακ υπέφερε γαμημένα πολύ.]

Wired: Σαν μια μάχη μεταξύ σκοπιμότητας εναντίον τυχαιότητας.

Lindelof: Σωστά. Τάξη εναντίον χάους. Αλλά πρώτα έπρεπε να ξεκινήσει ως επιστήμη εναντίον πίστης, επειδή ο Τζακ είναι γιατρός και ο Λοκ ένας τύπος που σηκώθηκε από την αναπηρική καρέκλα και περπάτησε. Τώρα το ερώτημα έχει φτάσει στο κεντρικό του πυρήνα - υπάρχει Θεός ή δεν υπάρχει τίποτα;

Cuse: Θα υπάρχει πολύς χώρος για συζητήσεις μετά το τέλος της σειράς. Θα κάνουμε μια προσπάθεια να δώσουμε μια κατάληξη, που ελπίζουμε ότι θα είναι ικανοποιητική. Τα μεγαλύτερα ερωτήματα, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορούν να απαντηθούν. Θεωρούμε ότι αν απομυθοποιήσουμε κάποια από τα πράγματα που κάνουμε στο Lost, θα είναι σαν τον μάγο που σου δείχνει πως γίνεται το κόλπο, και αυτό δεν θέλουμε να το κάνουμε. [off: διαβάζεται ως «δεν έχουμε ιδέα πως να το κάνουμε»]

Lindelof: Είναι όπως όταν περνάς το χρόνο σου με ένα τρίχρονο, σύντομα το ένα ερώτημα φέρνει το άλλο - υπάρχει ένα «γιατί» μετά από κάθε «γιατί». Ο μόνος τρόπος να τελειώσεις την κουβέντα είναι να πεις «Ω, κοίτα, ένα McDonalds!» (σημ: Για την ακρίβεια λέει “ένα Chuck E.Cheese”) Για παράδειγμα, έχουμε πια δώσει όσα θέλαμε να δώσουμε στους θεατές για τους αριθμούς, και προχωράμε. Οι χαρακτήρες ρωτούν «τι είναι το νησί» και «γιατί είμαστε εδώ» και ακόμα πιο σημαντικά «τι σχέση έχει με μένα». Δεν πρόκειται να κάτσουν φορώντας τις καμπαρντίνες τους αναπτύσσοντας θεωρίες, όπως κάνουμε εμείς, το κοινό. [off: Ρε τρίχρονα, ο ναός, ο φάρος και τόσα άλλα ήταν ένα Chuck E.Cheese! Αντιπερισπασμοί για να μη ρωτάμε πολλά πολλά. Επίσης είναι απόλυτα λογικό οι ήρωες να μην αναρωτιούνται πώς διάολο συμβαίνουν όλα αυτά γύρω τους. Μάλλον επειδή δεν φορούν καμπαρντίνες. Ακόμα, η απάντηση για τους αριθμούς δόθηκε: "Ο Τζέικομπ έχει ένα κόλλημα με τους αριθμούς".]

Cuse: Πιστεύω ότι είναι βασική ανθρώπινη επιθυμία να υπάρχει μια συγκεντρωτική θεώρηση (των πραγμάτων). Όμως δεν υπάρχει συγκεντρωτική θεώρηση για το Lost, ούτε πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει. Φιλοσοφικώς, δεν το αποδεχόμαστε αυτό. Τα μεγάλα μυστήρια της ζωής δεν μπορούν να απαντηθούν. Εμείς απλά πρέπει να αφηγηθούμε μια καλή ιστορία και να αφήσουμε τα πράγματα να έρθουν όπως έρθουν. (σημ: Αυθεντικό κείμενο: “let the chips fall where they may”). Δεν ξέρουμε αν η λύση ανάμεσα στις δύο χρονικές γραμμές θα κάνει τον κόσμο να πει «Ω, τι γαμάτο» ή «Γά**σέ τους, τα σκάτωσαν στο τέλος». Όμως το γεγονός ότι έχουμε αγωνία γι’ αυτό και το ότι το επιχειρούμε, είναι αυτό που έπρεπε να κάνουμε. Έπρεπε να προσπαθήσουμε να κάνουμε τη βουτιά. [off: Δεν θα υπάρξει σαφής απάντηση για τίποτα, καμία "συγκεντρωτική θεώρηση". Ας έρθουν όπως λάχει μωρέ, ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει…]

-----------------------------------

Επειδή ακόμη κι εγώ έμεινα έκπληκτος με όσα διάβασα, παρακαλώ όποιον έχει την ευγενή καλοσύνη να ακολουθήσει το link όπου βρίσκεται αναρτημένο ολόκληρο το κείμενο στα αγγλικά, και να με ενημερώσει αν πρόκειται για κάποιο σατιρικό περιοδικό και πιάστηκα κώτσος. Ειδάλλως, τα λόγια περιττεύουν. Εξοργιστήκατε ή ακόμα; Άντε βρε, ξεκουνήστε, πάμε για τραμπάλα στου Chuck E.Cheese να ηρεμήσετε.