Πολλά ακούμε για τους τορρεντάδες, φίλε Μπλογκ. Το δίχως άλλο, είναι όλοι κλέφτες. Δεν πληρώνουν. Τίποτα. Ούτε καν πνευματική ιδιοκτησία. Είναι ωραίο να ζεις σε μια κοινωνία όπου το πνεύμα έχει τίτλους ιδιοκτησίας. Και πρέπει να αλλάξουν πολλά.
Μέσα σε όλα αυτά, οι βιβλιοθήκες θα έπρεπε να επιβάλλουν είσοδο προς αποπληρωμή πνευματικών δικαιωμάτων των συγγραφέων. Δεν έχω πατήσει ποτέ σε ελληνική βιβλιοθήκη (είναι και δυσεύρετες) αλλά στην Αγγλία όπου υπάρχει τουλάχιστον μία σε κάθε χωριό, δανείζεσαι δωρεάν σχεδόν όλες τις πρόσφατες κυκλοφορίες. Ίσως αυτός είναι ένας λόγος που μπαίνοντας στο Αγγλικό τρένο θα δεις τους μισούς επιβάτες με ένα βιβλίο στο χέρι, ενώ στην Ελλάδα το 50% κρατάει μια αθλητική φυλλάδα. Να προσθέσω επίσης για χάρη της κουβέντας, ότι στις Αγγλικές βιβλιοθήκες μπορείς εκτός από βιβλία, να δανειστείς δωρεάν και ταινίες και μουσική και τηλεοπτικές σειρές. Δανείστηκα τον πρώτο κύκλο του Breaking Bad γι' αυτή την εβδομάδα (έχω ακούσει τις καλύτερες κριτικές). Α, δεν ξέρω αν σου είπα, δωρεάν, ε; Πέρνα μπας και λέει τίποτα.
Επίσης, τώρα που το κουβεντιάζουμε έτσι στα όρθια Μπλόγκι, εδώ στην Αγγλία όλα τα κρατικά μουσεία, οι πινακοθήκες, οι εκθέσεις, είναι δωρεάν. Πόσα δίνει ο Έλληνας για να μπει στο μουσείο της Ακρόπολης; Τουλάχιστον στο Βρετανικό μουσείο θα δει την Καρυάτιδα ΔΩΡΕΑΝ. Και αν θέλει μετά -για να ξεχαρμανιάσει την οργή του για τα κλεμμένα- μπορεί να πεταχτεί μια βόλτα στην Εθνική Πινακοθήκη να χαζέψει λίγο Caravaggio και Rembrandt και Van Gogh και Μιχαήλ Άγγελο, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας να δει δεινοσαυράκια, στο Μουσείο Επιστημών να μάθει πώς ήταν τα τρένα το 1830 και οι πρώτοι κινητήρες των αεροσκαφών ή στο Tate Modern για λίγη κουλτούρα να φύγουμε. Και όλα αυτά με άδειες τσέπες, Μπλόγκι! Εκτός από το μαντήλι για το κλάμα στο τέλος της περιήγησης.
Επιμύθιο, Μπλόγκι: Η πνευματική και καλλιτεχνικη διαπαιδαγώγηση ενός λαού είναι μια αναγκαιότητα που πρέπει όχι απλά να σέβεται αλλά και να προωθεί η εκάστοτε πολιτεία και δεν περιορίζεται στα όρια μιας πελατειακής σχέσης. Ίσως εκεί στην πολιτισμένη Ελλάδα να χλευάζουμε τους απολίτιστους Ευρωπαίους που κρέμονται ακόμα από δέντρα τρώγοντας μπανάνες, πάνε όμως πολλά χρόνια από τότε που χάσαμε το δικαίωμα να παραδίδουμε μαθήματα διαχείρισης πολιτισμού σε αυτούς. Μικρές, πικρές αλήθειες.
3 σχολια:
πες τους τα ρε φιλε...
Πέρα ίσως από το δικαίωμα να παραδίδουμε μαθήματα διαχείρισης πολιτισμού, χάνουμε (δικαίως φοβάμαι) και το δικαίωμα αυτο-διαχείρισης και αυτο-αναφοράς. Η υπόθεση πατρίδα έχει γίνει πλέον μια πολύ προσωπική υπόθεση: κάποια πρόσωπα αγαπημένα, κάποιες αναμνήσεις σε τόπο και χρόνο φαντασιακό - τίποτα το συλλογικό, καμιά κοινή σκέψη, αίσθηση κοινού μέλλοντος. Γινόμαστε πλέον αυτό που πάντα σαν ψωρο-επαρχιώτες κατά βάθος θέλαμε: άξεστοι και παρασιτικοί "κοσμοπολίτες".
...εκτός και αν κερδίζουμε στο ποδόσφαιρο ή στη Γιουροβίζιον. Οι μεγάλες μας ιδέες.
ΜΙΛΑΡΕΣΥ
Δεν έχεις λογαριασμό; Επίλεξε "όνομα/διεύθυνση URL"
και άσε το δεύτερο πεδίο κενό. Μπορείς και ως ανώνυμος.